ΜΕΤΑ ΤΟ ΡΟΖ ΣΥΝΝΕΦΟ

Και κάποια στιγμή καταλαβαίνεις πως το "ροζ συννεφάκι" έχει αρχίσει να φεύγει.

Τότε βλέπεις πιο καθαρά, τις συνήθειες, τα ελαττώματα-πως δεν τα είδες από την αρχή αλήθεια;

Ναι, βέβαια, είπες: με τον καιρό θα "φτιάξει",  το άλλο, το καλύτερο από το προηγούμενο: 

Σιγά το ελάττωμα! Μπροστά στα χαρίσματα που έχει, τι είναι αυτό; Ένα μικρό τοσοδούλι ελαττωματάκι...!

Τότε αισθάνεσαι πως το τοπίο ξεθόλωσε ξαφνικά, βλέπεις όχι μόνο τα δικά του ελαττώματα αλλά και των συγγενών του!

Που ήταν όλοι αυτοί πριν άραγε; "Μα βέβαια, που θα μοιάσει; Όλα τα αρνητικά κληρονόμησε τελικά.

"Για σκέψου καλύτερα, αντέχεις την αλήθεια του-της;

Ποιος αντέχει την αλήθεια του άλλου; 

Ποιος είναι πρόθυμος να δουλέψει με την δική του ψυχή μέσα από τον άλλο άνθρωπο;

Ο άνθρωπος που είναι στο πλάι μας είναι ο καθρέπτης μας.

Είναι ο εαυτό μας σε μια άλλη εκδοχή, 

μόνο που είναι μέσα μας και δεν το συνειδητοποιούμε στην καθημερινότητα.

Ο άνθρωπος αυτός ήρθε στη ζωή μας, 

για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε αυτά που δεν τα γνωρίζαμε γιατί δεν ήρθαν στην επιφάνεια βλέπεις, 

πριν δεν τα είχαμε αντιμετωπίσει, ήρθε λοιπόν και μας αφύπνισε σε αυτό που είχαμε ανάγκη.

Λες, ποια συνέχεια θα έχει η σχέση αυτή;

Μα τι σημασία έχει η συνέχεια, φοβάσαι λες να μην κλονιστεί η ζωή σου. 

Μόνο που η ζωή θα σε πάει στο επόμενο μάθημα, με ή χωρίς αυτόν τον άνθρωπο. 

Ξέρεις αυτή ακριβώς είναι και η ομορφιά της Ζωής.

Ξέρει τι έχεις ανάγκη.