~ΛΟΓΙΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ~

Το πρώτο βραδάκι του Σεπτέμβρη 

με συνεπαίρνει τόσο γλυκά.

Ανεβαίνει κι απόψε η ψυχή μου στα Αστέρια, 

μιλά με τους θεούς ξανά.

Η καρδιά μου χτυπά δυνατά, νοιώθω μια αγάπη μεγάλη,

θεέ μου, πως θα αντέξω τη ζάλη;

θέλω στον κόσμο αυτό φως να μοιράσω,

να φωτίσω τα όνειρα, τους εφιάλτες να πάψω.

Άλλο ένα φθινόπωρο χωρίς Εσένα, φωνάζει ο ουρανός.

Μα πόσο ψυχή μου να αντέξεις;

Μεγάλη η διαδρομή είναι, δεν φοβάσαι μήπως πονέσεις;

Δεν φοβάμαι καλέ μου Σεπτέμβρη

Η Αγάπη που δίνω στους άλλους, χαρά μόνο φέρνει, 

στις πίκρες και στις ατυχίες γελάω, 

στη ψυχή μου φτερουγίζουν οι Άγγελοι που αγαπάω.

Μείνε τότε λίγο ακόμα,

όπως όταν γέρνει ο Ήλιος στο γιόμα, 

όπως ανθίζει η Χάρη που λυτρώνει, παρέα σου στέλνω, 

πίκρα να μην σε ζυγώνει.

Σε ευχαριστώ Σεπτέμβρη ακριβέ μου,

Όμως εγώ προτιμώ να μοιράσω Αγάπη

Να αγγίξω καρδιές και εκείνες να σβήσουν τα λάθη.

Δεν είναι πως δεν σε αγαπάω, 

αλλά να μείνω κι άλλο ζητάω έως ότου τελειώσει ο Χρόνος, 

όταν σβήσει για πάντα ο ανθρώπινος πόνος.