~Η ΕΝΘΥΜΗΣΗ~

΄Έρχεται κάποια στιγμή στις ζωές όλων μας που αισθανόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι, λίγο δύσκολο στην αρχή της αίσθησης αυτής,  να γίνει πλήρως αντιληπτό από τη λογική μας. Όμως είναι μια λεπτή διακριτική παρουσία κοντά μας που  προσπαθεί να μας αγγίξει. Κάποιες στιγμές δεν είμαστε μόνοι. Κάποιες στιγμές αυτή η λεπτή παρουσία θέλει να μας εκδηλώσει την αγάπη και την προστασία που μας παρέχει.

Θέλει να εκφραστεί περισσότερο αν της το επιτρέψουμε βέβαια, χωρίς να έχουμε αμφιβολία για την ποιότητά της, χωρίς να μας εμποδίζουν τα μικρά μέτρα των ανθρώπων που μας περιόρισαν στη ζωή μας, οι γραμμές που μας χάραξαν ως όρια μεταξύ του ¨σωστού και λάθους", του τρόπου της αντίληψης των ενεργειών της ζωής, των όποιων διαύλων επικοινωνίας με άλλες διαστάσεις  υπάρχουν και μπορούμε να έχουμε. Αν αφουγκραστούμε την Ουράνια μελωδική φωνή να μας μιλά, τι νομίζετε θα μας πει;

Ειρήνη θέλει να έχουμε με τη ψυχή μας, όσο μακριά  μπορούμε να πάμε από την ταραχή του κόσμου των αναγκών μας,  για να μπορέσουμε να την αντιληφθούμε περισσότερο, να επικοινωνήσουμε μαζί της. Να συνδεθούμε ακόμα πιο σωστά πιο σίγουρα,  με την Πηγή που μας οδηγεί σε αυτή ο σκοπός της παρουσίας του

H παρουσία του Φύλακά μας  είναι κοντά μας, συνοδεύει τη ζωή μας κάθε λεπτό, αναπνέει με τον ίδιο αέρα που η αγγελική ύπαρξη μας διοχετεύει απαλά, οξυγόνο από έναν "άλλο" αέρα ανώτερης ποιότητας, που μας αναζωογονεί και που τον χρειαζόμαστε στις διαδρομές μας, στα όποια σημεία δυσκολεύουν την αναπνοή μας. Απαλό αεράκι που έρχεται και ζωντανεύει μέσα μας κάθε ξεχασμένο κομμάτι, κάθε καθρέπτη που ζητάμε να αναγνωρίσουμε την εικόνα μας καλύτερα, να διορθώσουμε τις ατέλειες αν μπορούμε, να δούμε επιτέλους πως είμαστε! Τι είμαστε! Ο καθρέπτης που μας γίνεται τόσο απαραίτητος, που τον ζητάμε με πολλούς τρόπους, άλλους τους καταλαβαίνουμε και άλλους μας τους υποδεικνύουν άλλοι, ίσως αναζητητές και αυτοί του ίδιου στοιχείου, της ίδιας με εμάς ανάγκης  της ενθύμησης, της ίδιας αίσθησης,  πως δεν είμαστε μόνοι.

 Είναι κοντά μας για να μας γνωστοποιήσει τα θέλω μας, τα πραγματικά και όχι αυτά που προγραμματιστήκαμε από τους κανόνες της ζωής να έχουμε , αυτά που μας παγίδεψαν σε μια εικόνα που θα πρέπει να διατηρούμε στην καθημερινότητά μας χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν στιγμές που μια αίσθηση άλλη μας ψιθυρίζει ότι κάτι δεν πάει καλά,  κάτι μας διαφεύγει.

Να μας δείξει την πλευρά του εαυτού μας που έχουμε ξεχάσει και να μας οδηγήσει σιγά-σιγά στο μονοπάτι της αυτογνωσίας με τον απαλό "ευαίσθητο" τρόπο που μόνο μια αγγελική παρουσία γνωρίζει, μόνο ένα πλάσμα του Ουρανού είναι σε θέση να μας γνωστοποιήσει τις επίγειες συνθήκες της ψυχής μας,  για να διορθώσουμε η να αλλάξουμε διαδρομή...Αυτή η αίσθηση που όμως, είναι τόσο οικεία. Μοιάζει η ψυχή μας να την γνωρίζει, όταν αισθανόμαστε ένα φτερούγισμα απαλό . Κάποιες στιγμές , τι περίεργο, την περιμένει! Ένα εσωτερικό καμπανάκι την ειδοποιεί, ότι κάτι πολύ όμορφο ¨υπάρχει , για κάποιο λόγο που δεν το θυμάται πρέπει να αφουγκραστεί μια άλλη επικοινωνία, διαφορετική, υπερκόσμια, άλλου στοιχείου ζωής, που όμως κάτι αμυδρά θυμάται από αυτή την αίσθηση η ψυχή. Και βέβαια, αυτή είναι μόνο η Αρχή.