~ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ~

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ  ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ 

Μερικές στιγμές μοιάζει ο ορίζοντας να ξεθαρρεύει μετά την δυνατή βροχή, που έτρεξε σε ποτάμια στους δρόμους, στα πάρκα, στις παραλίες, πότισε με δύναμη τα δέντρα τα λουλούδια, θα έλεγε κανείς πως βιαζόταν, όπως έτρεχε βιαστική να προλάβει τη φύση. Ίσως να αισθανόταν την ανάγκη της για δροσιά, για ξεκούραση, έβαλε λοιπόν σε προτεραιότητα το θέμα. Βέβαια η βροχή δεν ενδιαφέρθηκε για τις ζημιές που άφησε πίσω της, ίσως και αγανάκτηση στους ανθρώπους για ότι προκάλεσε, χάλασε και τα σχέδια μερικών - μερικών, αλλά τι να κάνουμε; Η Μητέρα Φύση γνωρίζει γιατί ήθελε αυτό το ξέσπασμα του καιρού και σαν ευγενική κυρία του το επέτρεψε. Μετά το ξέσπασμά της λοιπόν ο ήλιος ξεθάρρεψε λιγάκι και χαμογέλασε γλυκά, σαν εκείνο το χαμόγελο που δηλώνει λίγο καλόπιασμα στους μουσκεμένους δρόμους, στα ζωάκια που κρύφτηκαν κι αυτά, στους ανθρώπους που έσταζαν από το νερό, που τους πέτυχε αλήθεια; Κάποιους στις παραλίες, κάποιους σε παραλιακά ταβερνάκια που με την ευκαιρία ήπιαν κάτι παραπάνω από το συνηθισμένο. Εγώ νομίζω πως ένα διάλειμμα το χρειαζόμαστε όλοι, ένα διάλειμμα για ένα ξέπλυμα της βροχής και δεν περιορίζομαι στους δρόμους, αλλά κάτι περισσότερο χρειαζόμαστε, αρκετοί θα έλεγα, αλλά που να καθαρίσουμε τόσο λερωμένοι που είμαστε; Προσπαθεί η βροχή, αλλά εμείς πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο μάλλον. Χαμογελά ο Ήλιος πάλι, αυτό το απογευματινό του χαμόγελο είναι τελικά υπέροχο όπως στολίζει τον Ουρανό που καθάρισε από τα σύννεφα, ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα ετοιμάζει τώρα σε λίγο, πλησιάζοντας απαλά μετά το ξέσπασμα του καιρού θα μας αφήσει να ονειρευτούμε, να γλυκάνουμε την ψυχή μας από πολλά και φυσικά να σκεφτούμε πως πρέπει να αισθανόμαστε Ευγνωμοσύνη, παρά τα όσα μας βάρυναν, παρά την δυνατή μπόρα, ο Ήλιος πάλι σκέφτηκε να μας χαρίσει ένα χαμόγελο τόσο πλούσιο μάλιστα για να μας δείξει πως ακόμα μια μπόρα πέρασε, ακόμα μια ξαφνική νεροποντή που έσκιζε τα γκρίζα σύννεφα με τους κεραυνούς της, δεν υπάρχει πια...

Να μας αγαπάς βροχούλα μου. Να μας ξεπλύνεις από ότι πρέπει να καθαρίσει, τους δρόμους, τα σπίτια, τις περιοχές που διψάνε για λίγο νεράκι!  Να μας αγαπάς, βροχούλα, πόσο σε περιμέναμε, πόσο σε χαίρομαι, θέλω να μυρίζω τη μυρωδιά σου την πανέμορφη και μεθυστική, όταν είναι μέσα στη φύση. Να μας αγαπάς βροχούλα μου!! 

Να μας επισκέπτεσαι απαλά, τρυφερά, αγαπησιάρικα, όπως σε θέλουμε, όπως σε περιμένουμε, βροχούλα μου. Να μας αγαπάς και να μας φροντίζεις, όταν δεν έχουμε δέντρα να μας προστατεύουν όταν βιάζεσαι να ποτίσεις τη Γη. Να μας αγαπάς κι όταν δεν έχουμε σπιτάκι. Όταν το σπίτι μας έχει χαλάσει από το παράπονο της Γης όταν τραντάζεται βαθιά . Να μας αγαπάς...το νεράκι σου να μας ξεδιψάσει, να ποτίσει τους κήπους, να βλαστήσει το χορτάρι, η Γη ίσως μας συμπονέσει λιγάκι, ίσως την καλοπιάσουμε κι εμείς!! Ποιος ξέρει; Η Μητέρα Γη μας αγαπά τόσο πολύ! Ίσως να ξεχάσει πόσο σκληροί μπορούμε να γίνουμε και μας μαλακώσει με το νεράκι της

Να μας αγαπάς βροχούλα μου! 

Η βροχή φέρνει πάντα μια περίεργη διάθεση, νομίζω πως προσπαθεί να γεμίσει τα κενά της ψυχής, σταγόνα-σταγόνα το νεράκι της πέφτει και ταυτόχρονα φωνάζει με τον τρόπο του: Εδώ είμαι κι εγώ, δεν σε ξέχασα, ακόμα κι αν μελαγχόλησες απόψε, ακόμα κι αν αισθάνθηκες μια περίεργη μοναξιά στην καρδιά σου, εγώ δεν σε εγκαταλείπω, έρχομαι και σε δροσίζω, σε ξεπλένω, αλλά να ξέρεις, είμαι και ανατρεπτική! Πολλές φορές παρασύρω ότι σας λερώνει την ψυχή, ότι σας κάνει να βλέπετε με άλλο μάτι την ζωή ή την σιγουριά σας, σας κλονίζω, αλλά σας ευεργετώ...Αν σας λείψω τι θα κάνετε; Μπορείτε χωρίς εμένα; 

Έτσι να λες και εσύ που με παρατηρείς και να Ευγνωμονείς που σας θυμάμαι, να ευγνωμονείς την Ζωή, όπως κι αν έρχεται, γιατί χρειάζεται, εσύ πρώτα όμως χρειάζεσαι την Ευγνωμοσύνη, γιατί ξέρεις; αν ευγνωμονείς τη ζωή, θυμάσαι ό,τι έχεις ξεχάσει, ό,τι έκρυψε ο Χρόνος και το άφησες κι εσύ, δεν το έψαξες, εγώ λοιπόν στο θυμίζω, απόψε. Η βροχούλα άρχισε να χτυπά με δύναμη στο τζάμι, έμοιαζε να λέει: "Δεν είμαι κακή, δίκαιη όμως, ναι, είμαι,

Η Γη με περιμένει διψασμένη, όπως και η ψυχή σας. με φωνάζετε όταν υπάρχει ανάγκη, αλλά αν ρίξω πολύ νερό δυσανασχετείτε" Η ψυχή σας επίσης ταλαντεύεται κάποιες φορές σε ότι σας προβληματίζει, να ξέρεις πως όταν συμβαίνει αυτό, κάπου έχετε μέσα σας κενό, ίσως δεν έχετε πίστη στον εαυτό σας, ίσως να φοβάστε την μοναξιά, αλλά αυτό είναι ψευδαίσθηση να ξέρεις, δεν είσαστε μόνοι! Εγώ επεμβαίνω τότε και μετά το τοπίο ξεκαθαρίζει και έτσι βλέπεται πιο καθαρά. Νομίζω πως συγκινήθηκες,

Μην σε νοιάζει όμως, ακόμα κι αν κλάψεις, σε σκεπάζω εγώ, με τα δικά μου δάκρυα..... η βροχή_*

Κείμενο 4-9-2023

Βράδιασε και έφερε το Κυριακάτικο αυτό βράδυ μια βροχή που μοιάζει λίγο σαν παράπονο, σαν ένα λυγμό που ακούγεται σιγά. Ένας λυγμός της φύσης. Ένας σιγανός λυγμός της Μητέρας που κλαίει, διακριτικά, μας δείχνει τα παράπονά της! Μάνα κι αυτή βλέπετε! Θα βρει τον τρόπο να παραπονεθεί.

  Μου αρέσει να τη βλέπω να πέφτει απαλά, κάποιες φορές γίνεται λίγο σκληρή, κάποιες άλλες ξεγλιστρά ξεγελώντας τις ηλιαχτίδες που η σιγουριά τους κλονίζεται στον ουρανό, εκείνες τις στιγμές, μπαίνοντας πίσω από τα σύννεφα που βιαστικά προσπαθούν να κρύψουν το γαλάζιο του ορίζοντα, μετατρέποντάς το σε γκρι, ίσως και λίγο να σκοτεινιάζουν την ατμόσφαιρα, ανάλογα με τις διαθέσεις της βροχής. Τρέχει κάποιες άλλες, να προλάβει τους δρόμους, τους ανθρώπους, τα πάρκα, τα μονοπάτια των σκέψεων, να χαρίσει και κάποιες στιγμές ξεκούρασης και στη σκέψη μου, όπως την καλοδέχομαι στο εσωτερικό μου. Νομίζω πως μου χαρίζει τις στιγμές της σιωπηλής επικοινωνίας, αυτές τις πολυπόθητες ώρες, να τρέξει η πένα στο χαρτί μου χωρίς να σκέφτομαι πως ο χρόνος είναι πάντα λίγος για να γράψω, μέσα στις τόσες άλλες υποχρεώσεις της ημέρας, εκείνη, η βροχή, η τόσο αγαπημένη μου, πάντα με κεντρίζει στη φαντασία μου, στη μοναχικότητά μου μοιάζει σαν να μου ανοίγει χώρο, να μου λέει: Γράψε τώρα! Ο ρυθμός μου θα είναι συνοδευτικός, τρυφερός σε ότι θέλεις να εκφράσεις, θα σε αποζημιώσω για τον χρόνο που στερείσαι από τη δημιουργία σου, χαρίζοντάς σου άλλο, πολύτιμο χρόνο, αυτόν της βροχής. Μου αρέσει η βροχή, το γνωρίζεται από τα γραπτά μου, την αισθάνομαι λίγο σαν το δάκρυ που κυλά κάτω από τα μάτια και δεν θέλει να το δουν! Ίσως δεν θέλει να υποφέρουν αυτοί που κοιτάζουν αυτό το δάκρυ. Δεν θα καταλάβουν βλέπετε, τα δάκρυα έχουν τους δικούς τους κώδικες, τα μυστικά τους που είναι κρυμμένα πίσω από τα χαμόγελα, αυτά που σκεπάζουν τη βροχή, σκεπάζουν τους γλιστερούς δρόμους, καλύπτουν όποια σημεία μπορεί να χαλάσει το ρεύμα της, το ρεύμα της βροχής, η ροή της. Πότε δίκαιη η βροχή και πότε άδικη στις εκφράσεις της. Αναμετρά τις δυνάμεις της πολλές φορές με το χιόνι, με το ξαφνικό χαλάζι... Λυτρώνει η βροχή, ξεπλένει, δροσίζει. Κάποιες φορές παρασύρει στη ροή του δρόμου, ότι σκουπίδι υπάρχει, αφήνει να φανεί καθαρό το έδαφος, καθαρή η πόλη, οι δρόμοι, οι άνθρωποι. Ξεπλένει η βροχή, πόσο μου αρέσει... Κυλούν τα δάκρυά της στο τζάμι, με χαιρετούν τρυφερά. Έχεις παρέα μου λένε, αυτό το στιγμιότυπο που ζεις, δεν είσαι μόνη, μπορείς να εκφράσεις αυτό που αισθάνεσαι, σε σκεπάζω εγώ, η Βροχή...Με αγάπη.

Αυτό το βραδάκι μια μικρή βροχούλα "κλαίει σιωπηλά.. 

"Μοιάζει σαν παιδικό παράπονο που το παιδάκι προσπαθεί να καλοπιάσει την μητέρα του, αλλά εκείνη το αποφεύγει, παρακολουθεί τι κάνει από μακριά και διακριτικά σωπαίνει. Μοιάζει και σαν σημάδι η βροχή αυτή που κλαίει μες στο σκοτάδι και ψιθυρίζει τρυφερά: " Οι άνθρωποι ακόμα κι αν είναι χωριστά, στο βάθος αγαπιούνται, μην αμφιβάλλεις . Σου το λέω εγώ, η βροχή"      

Έχει μια παράξενη ηρεμία η βροχή: Μοιάζει σαν να σου λέει: Κάνε ένα διάλειμμα! Βλέπεις πως το χρειάζεσαι, γιατί, αν δεν το χρειαζόσουν, δεν θα καθόσουν τώρα να με βλέπεις να ξεγλιστρώ στους δρόμους, στις στέγες των σπιτιών, στα πάρκα, ακόμα και μεσ' τη ψυχή σου μπαίνω και εκεί, αναμοχλεύω αυτά που δεν είχες χρόνο να σκεφτείς άλλες στιγμές.

Μην παραπονιέσαι λοιπόν ποτέ, αλλά άφηνε ακόμα και τον καιρό να σου δείξει αυτά που πρέπει, αυτά που χρειάζεσαι. Γιατί νομίζεις πως είμαι εδώ; Για σένα, για να σε οδηγήσω εκεί που ο εκτυφλωτικός ήλιος της ψυχής σου, θα φανερώσει τώρα στην ηρεμία αυτή, τις πραγματικές σου ανάγκες...Κοίταξέ με! Με μια μου σταγόνα σταματώ κάθε ανάγκη σου προγραμματισμένη, κάθε σχέδιο που θα σε έβγαζε "έξω" από σένα, ίσως να σε παρέσυρε σε μονοπάτια που δεν θα ήθελες να τα επισκεφτείς... Είμαι τώρα εδώ για σένα! Ναι, έχω δύναμη, εκτός από ηρεμία μπορώ να σε οδηγήσω σε χώρους που η ησυχία μου αυτή σε εμπνέει και η σταγόνα κύλησε απαλά, όπως ήρθε, ανοίγοντας ένα μικρό ρυάκι μέσα στις σκέψεις...