ΑΧ,  ΑΥΓΟΥΣΤΕ

Μέσα στην καρδιά του Καλοκαιριού

Είσαι το χαρούμενο πανηγύρι της ψυχής μου

Όλο το Καλοκαίρι μου είσαι εσύ,

Είσαι χαρά και δύναμη μαζί, πνοή και ανάσα της ζωής μου,

Ποθώ να τρέξω να περπατήσω στις ακρογιαλιές

Σαν αρχίσει η μέρα να ανατέλλει

Και σαν το γλυκό ηλιοβασίλεμα ξανά

Την ώρα που ο Ήλιος μας αποχαιρετά γλυκά,

Η ομορφιά σου την καρδιά μου την μαγεύει.

Θερμέ μου Αύγουστε, απόλυτε και ισχυρέ

Σαν τον ακούραστο φίλο με αγκαλιάζεις

Μαζί μου μοιράζεσαι όλα τα σκιρτήματα και τις ανεμελιές

Της νιότης τις πανέμορφες και τρυφερές στιγμές

Και στα Ουράνια μέρη με ανεβάζεις!

Γέλασες, χόρεψες και εσύ στου Καλοκαιριού τις συντροφιές

και τώρα φεύγεις, δεν έχεις λες άλλο χρόνο!

Να έρθεις πάλι Αύγουστε κι αν δεν σε καλωσορίσαμε πολύ,

Μην μας κακιώνεις ούτε στιγμή!

Πολλά μας βρήκανε αυτό το Καλοκαίρι.

Του χρόνου έλα πάλι να με βρεις

Και από χαρές, εκεί να δεις!

Θα τρέξω ανάλαφρη στις ακρογιαλιές

Θα περπατήσω στις χρυσαφένιες αμμουδιές

Θα ονειρευτώ στο γαλάζιο χρώμα του Ουρανού,

στις όμορφες γωνιές, που θα έχω μυστικά «φυλάξει»

τις αναμνήσεις του Καλοκαιριού,

θα ξεκουράζομαι στις δύσκολες στιγμές

Και η καρδιά μου θα αναπολεί

τις Καλοκαιρινές χαρές.

Αχ Αύγουστε!

Φωτογραφία : Katerina Katzouraki