Η ΨΥΧΗ

Όσο κι αν φαίνονται όλα καλά, μια φλογίτσα σιγοκαίει. 

Ζητά κι αυτή απαιτητικά, κάπου να ανήκει.

Ξέρεις πως είναι; Να μην υπάρχει για σένα τόπος να σταθείς, ένα χάδι να σε κεράσει η ζωή, χωρίς αντάλλαγμα, 

η μία κούραση ψυχική, να σε καταβάλει.

Όμως, ξανά και πάλι εσύ επιχειρείς να την νικήσεις. Δεν κουράζεται ποτέ η Καρδιά.

Φτάνει να κερδίσει το παιχνίδι της. Οι δρόμοι είναι στολισμένοι, έρχονται Χριστούγεννα, γιορτές, δώρα, χαμόγελα, 

όμως τι θα αλλάξει; Μετά τη γιορτή, όταν σβήνουν τα Φώτα, οι άνθρωποι είναι ίδιοι, με τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες σκέψεις να τους γύρο-φέρνουν, όπως και πριν. Αλλάζει κάτι αλήθεια;

Μόνο η ψυχή μετρά το χρόνο της για ότι έμαθε, η κατάλαβε, η πρόλαβε να ζήσει, αλήθεια, πρόλαβε;