Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ

Συγγνώμη, για ότι προκάλεσα με την θέλησή μου ή όχι. Συγνώμη για ό,τι άφησα να συμβεί, ενώ γνώριζα πως δεν έπρεπε. Συγνώμη, γιατί ενώ είχα καταλάβει το λάθος μου, επέμεινα στηρίζοντας το «εγώ» μου στην ίδια τοποθέτηση. Συγνώμη για ό,τι έπραξα, για τις στιγμές που ενεργούσα μόνο με τη λογική, καταπατώντας κάθε αντίσταση ανθρώπινη στον ψυχικό πόνο των άλλων. Ενώ καταλάβαινα αυτό που προκαλούσα, επέμενα στην ίδια συμπεριφορά, εκδικούμενη και προκαλώντας πόνο και στην ίδια την ψυχή μου. 

Συγνώμη, γιατί ενώ «γνώριζα» δεν μιλούσα, γιατί με την σιωπή μου επέτρεψα να συμβαίνουν πράγματα που δεν έπρεπε. Πράγματα που θα μπορούσα να αποτρέψω κι όμως δεν το έκανα. Συγνώμη, για το λάθος να είμαι άκαμπτη, μπροστά στις προσπάθειες της αλλαγής των άλλων, επιμένοντας στην ίδια θέση της κριτικής μου συμπεριφοράς. Για όποιο αρνητικό συμβάν επέτρεψα με τις σκέψεις μου να συμβεί. Για τους λογισμούς μου, για την έλλειψη εμπιστοσύνης που έδειξα στη Θεϊκή Πηγή.
Συγνώμη σε όλα τα βασίλεια της Γης, το ζωικό, το φυτικό, το ορυκτό, γιατί δεν συμπεριφέρθηκα σωστά και με σεβασμό, αλλά έδειξα καταχρηστική συμπεριφορά στον πλανήτη που με φιλοξενεί. Συγνώμη για την ίδια την ψυχή μου, που ζώντας στον λήθαργο της ζωής, έπραξα τα όποια λάθη την πλήγωσαν. Συγνώμη, γιατί δεν αγάπησα σωστά τον εαυτό μου, τον πρόδωσα, ζώντας στον κόσμο της ψευδαίσθησης και παρασύρθηκα πολλές φορές από τις προκλήσεις του. Συγνώμη που σώπασα, αντί να φωνάξω, όταν καταλάβαινα πως κάποιος υπέφερε και εγώ δεν τον βοήθησα.

Συγχωρώ όσους με πλήγωσαν, γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να αισθανθώ τη δύναμή μου, αλλά και να συναντήσω «ξανά» το μονοπάτι της επιστροφής, στην Ουράνια Ψυχή μου.