Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Να γράψει θέλει η πένα μου απόψε 

 καινούργιο κεφάλαιο στη γραφή μου, να φωτίσει την ψυχή μου

να ανατρέψει τα σκοτάδια της ζωής, με τον Φως της αλήθειας, 

Έρχεται η νύχτα και παρηγοριά μου δίνει στη σιωπή της. 

Γλυκά με οδηγεί στης γραφής μου τα απάτητα μονοπάτια. 

Εκεί λησμονεί η καρδιά μου τους πόνους από τα πληγωμένα φτερά μου 

Εκεί αναριγεί η ελπίδα της ψυχής, 

μέσα από τις πικρές στιγμές  που έρχονται στη σκέψη,

Ανοίγει μονοπάτια χαράς κάθε λέξη  διώχνοντας τις σκιές.

Ανοίγω τα φτερά μου ξανά και τότε φεύγει η θλίψη, 

Δεν είσαι δική μου εσύ, δεν είναι η ψυχή μου θλιμμένη,

Πετώ ψηλά και αισθάνομαι τον ξεχασμένο ορίζοντα να ξεπροβάλει 

Γίνομαι Φως και όλα τα ξεχνώ 

Τινάζω τα φτερά μου πέρα μακριά  και ζητώ το γλυκό ξημέρωμα να με αγγίξει 

Εκεί στα σύννεφα θα τρέξω πάλι να χωθώ 

Καινούργια ζωή η ψυχή μου θα αναπολήσει 

και τότε μέσα στο Φως πάλι η ζωή μου από την Αρχή θα αρχίσει