~Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΛΗΘΕΙΑ~

Μερικές φορές δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι πολλά από αυτά που κάνουμε, δεν τα χρειαζόμαστε. Δεν ακούμε πραγματικά αυτό που μέσα μας γνωρίζει και καταλαβαίνει πολύ περισσότερο από εμάς, που ίσως άγνωστο γιατί, μπαίνουμε σε προγραμματισμό να κάνουμε ότι κάνουν οι άλλοι. Τα μέσα που προβάλλουν μια κοινωνία, μια ανθρώπινη στάση στη ζωή, που μερικές φορές δεν ταιριάζει σε όλους. Ίσως ακολουθούμε τους άλλους περισσότερο από αυτό που Θέλουμε μέσα μας πραγματικά και Αληθινά, αυτό που θέλουμε σε αυτό τον κόσμο-που μας "έκλεισε" την Αληθινή μας μνήμη-να ακολουθήσουμε.

Εκεί πρέπει λίγο να σταθούμε, να αναρωτηθούμε γιατί πολλά από αυτά που κάνουμε είναι ίχνη άλλων χαρακτήρων, άλλων εποχών απομεινάρια, που πετάγονται μπροστά μας, σαν ξεχασμένα ζιζάνια, ξέρετε αυτά που ξεχάσαμε, γιατί αμελήσαμε να καθαρίσουμε τον κήπο μας

Μας παρέσυρε η καθημερινότητα, οι συνήθειες, οι συνθήκες, δώσαμε προτεραιότητες και πάλι, εκεί που μας επέβαλε, ποιος αλήθεια; Ποιος είναι ποιο δυνατός από μας, για να μας επιβάλει αυτό που εμείς θέλουμε στη ζωή μας, αυτό που θέλουμε να κάνουμε, γιατί απλά μας αρέσει, είμαστε εμείς, είμαστε ο εαυτός μας...

Η ύπαρξη μας, μας φωνάζει κάποιες στιγμές με μια μικρή φωνούλα που πνίγεται μέσα στις φωνές της ζωής, στις καταστάσεις που κάνουν γύρω μας, τόσο θόρυβο.

Πολλές φωνές που μας αποπροσανατολίζουν από αυτό που θέλουμε πραγματικά. Ένας λυγμός, ένας κόμπος που ανεβαίνει στο λαιμό μας και ξεγλιστρά κι αυτός μέσα στο στήθος, στη καρδιά μας. Εκεί γίνεται παράπονο βαθύ, παράπονο που αλλάζει τη σκέψη, τη διάθεσή μας, όλη τη συμπεριφορά μας. Κάνουμε πράγματα που δεν τα θέλουμε μέσα μας, που δεν αντικατοπτρίζουν τον αληθινό μας εαυτό. 

Που είναι αλήθεια αυτός, ο αληθινός μας εαυτός, μέσα σε όλα αυτά που κάνουμε; Η δική μας Αλήθεια;