Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ

Μικρέ ανθρωπάκο...

Μπορείς να προσπαθείς με όποιο τρόπο θέλεις να διαλύσεις ότι σε ενοχλεί, να προσπαθείς να ξεριζώσεις ότι αναπνέει. Ακόμα και να εφεύρεις οτιδήποτε θα σε βοηθήσει σε αυτόν τον σκοπό. Να μην αφήσεις τίποτα όρθιο, σαν ένας τυφώνας δυνατός που ξεσπά με μένος στη Φύση, θέλεις κι αυτή να την "εξαφανίσεις" ακόμα, ίσως και να φτιάξεις μια δική σου ψεύτικη, για τί σε ενοχλεί αυτή που υπάρχει. Ρίξε λοιπόν τα πυρά σου, ξέρασε το φαρμάκι σου, στάζεις το δηλητήριο αυτό που κρύβεις κάτω από τη γλώσσα σου σαν το φίδι αιώνες τώρα. Έφτασε λοιπόν για σένα η στιγμή, ο κόσμος των δικών σου σκιών που απλώνεις με όποιο τρόπο σου προσφέρει η εποχή αυτή, που σίγουρα συμβάλλει σε αυτό, στο τεράστιο στοίχημα αλλοίωσης των πάντων. Βλέπεις η ίδια αυτή η τόσο έξυπνη εποχή καταπίνει κυριολεκτικά τα παιδιά της, αφού πρώτα τα μαγνητίζει μέσα από τον στόχο της. Παύει πλέον ο άνθρωπος της έξυπνης αυτής εποχής να σκέπτεται, αφού έτοιμα του τα προσφέρεις όλα εσύ.

Δώσε ανθρωπάκο την επιλογή λοιπόν στις μηχανές που εφεύρεις και εξελίσσεις σε αυτό τον ψεύτικο διάλογο που ανοίγεις με το σκοτάδι, δώσε την επιλογή να αχρηστεύσεις τις ικανότητες του Ανθρώπου, να στρέψεις στην υποδούλωση αυτόν που έχει μέσα του αυτό που εσύ Δεν έχεις: Ψυχή, Πνοή, Ενέργεια Θεϊκής Ροής. Γελάστηκες λοιπόν και θα γελάσει και τελευταίος όποιος σε νομίζει σπουδαίο, αλλάζεις τα δεδομένα των ανθρώπων; Η ίδια η σκιά σου θα σε κατατρέχει, σβήνοντας και τα αποτυπώματα που αφήνεις πίσω σου, ίχνη παραβίασης του Λαμπερού Χιτώνα το Ανθρώπου, γέλασε, διέσυρε, διέλυσε. Μόνο την Αλήθεια δεν μπορείς να σωπάσεις, όσο κι αν της κλείνεις το στόμα. Μπορεί να κλείνεις όσα στόματα θέλεις για τι σαν και εσένα ανθρωπάκο υπάρχουν πολλοί, αλλά είσαστε τόσο λίγοι μπροστά στα φωτεινά πλάσματα που αυτόν τον συρφετό των σκιών θα τον παρακάμψουν, γιατί μόνο την Αλήθεια δεν μπορείς να σταματήσεις...

Δεν σταματά να υπάρχει βλέπεις, όσο κι αν εσύ την πολεμάς. Πολέμα λοιπόν, σταύρωνε χιλιάδες χρόνια ότι σε ενοχλεί, ξερίζωνε ότι ανθίζει, κλέψε ότι μπορείς, μείωνε την αξία της, εξαφάνιζε τα ίχνη της, αλλά και πάλι ολόλαμπρη στο βάθος του δρόμου που πήρες, στέκεται και περιμένει, η Αλήθεια.

Αυτή είναι άτρωτη από κάθε τέχνασμα και φυσικά δεν αντιγράφεται όσο κι αν προσπαθείς.

Εικόνα: MYTHODEA