~Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ~
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που κυκλοφορούν, σαν φαντάσματα στην ομίχλη. Περπατούν σαν τις σκιές, αόρατοι από τους πολλούς γίνονται ορατοί όμως σε όσους βλέπουν, με την ψυχή...
Μην τους πληγώνεται, αυτούς τους ανθρώπους που έχουν πονέσει. Να τους αφήνεται να μιλούν, ας μη συμφωνείτε μαζί τους...Ας έχουν λάθος, ας βλέπουν όπως εκείνοι νομίζουν, ότι τους πλήγωσε. Αφήστε τους αυτούς τους ανθρώπους σε ότι νομίζουν, δεν πειράζει να μένετε λίγο σιωπηλοί...Θα καταλάβουν με το καιρό, θα αξιολογήσουν ότι πρέπει να αξιολογηθεί. Αγκαλιάστε τους! Μια αγκαλιά είναι παρηγοριά , είναι φάρμακο ψυχής, Είναι ελπίδα που θα τους κάνει να μαλακώσουν αν σκλήρυναν, αν πλήγωσαν και εκείνοι κάποιους άλλους...Μια αγκαλιά είναι πιο σημαντική από τις συμβουλές σας.
Τι νόημα έχει να μιλάτε με λογική και επιχειρήματα σε αυτούς που πονά η καρδιά τους; Λίγη "ζεστασιά" παρέα με τη σιωπή σας, θα τους απαλύνει ό,τι τους βαραίνει ψυχικά και που ξέρετε; Μπορεί αυτό να τους ελευθερώσει τελικά πιο εύκολα, από τις συμβουλές και τις υποδείξεις σας;