~Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΓΟΡΓΟΝΑΣ~

Στο ακρογιάλι της ψυχής μου, ναρθείς ξανά αγαπημένε,

εκεί που ανταμώσανε οι καρδιές μας και έγινε καταφύγιο χαράς. 

Ο ερωτάς μας γέμισε ελπίδες όταν έσμιξαν οι ματιές μας,

γλίστρησες τότε στην ψυχή μου απαλά  κι αν ήρθαν καταιγίδες εσύ με σήκωσες ψηλά.

Ακόμα κι άνοιξε υδάτινα μονοπάτια η θάλασσα, για να μην ξεχάσω της ψυχής μου την φορεσιά.

.Δεν θέλω να χαθούμε, δεν θέλω να σβήσει της αγάπης μας η ομορφιά.

Ψιθύρισε λόγια τρυφερά πάλι στα όνειρά μου, όπως όταν έσκαγε το κύμα στην ακρογιαλιά.

Στην καινούργια Ανατολή που θαρθεί πάλι χαρά μου

η Αγάπη μας θα ανοίξει ολόχρυσα φτερά.

Μαζί θα ανέβουμε ψηλά και ας έρθουν κύματα μεγάλα δεν τα φοβάται όποιος αγαπά.

Στου ονείρου τα ακρογιάλια θα σμίξουμε ξανά και πέρα μακριά στο πέλαγος, θα ανταλλάξουμε φιλιά.