ΓΑΛΑΖΙΑ ΚΥΡΑ

Έστησε ο Ήλιος τον χορό
και η θάλασσα το πανηγύρι,
ήρθε κι ο άνεμος μαζί
σε αυτή την απεραντοσύνη

Διάλεξε δαντέλα η θάλασσα.
από πολύτιμο μετάξι
την λαμπερή, την ασπροκέντητη
την ομορφιά της να προτάξει

Στα όνειρα που έκρυψαν καλά
του Ποσειδώνα οι Νηρηίδες
Έχει κρυμμένα μυστικά
στων ανθρώπων τις ελπίδες

Αχ, θάλασσά μου η καρδιά
σε σένα είναι δοσμένη!
Θάλασσά μου γαλανή
και λευκοστολισμένη

Στα κύματά σου προσπαθώ
την ψυχή μου να ανταμώσω
μήπως ξυπνήσει από το όνειρο αυτό
και την ελευθερώσω...

Αχ θάλασσά μου
είσαι βιβλίο παλαιό
με σελίδες διπλωμένες
του χρόνου σφραγίδες ιερές
καλά προστατευμένες

Γεμίζεις την ψυχή μου από χαρά
όταν μου λες:
«Mε ευχαριστεί
που θέλεις να με συντροφεύεις»

Θάλασσά μου,
Σαν τρέχω στις ακρογιαλιές
την ψυχή μου αγναντεύεις.
Με αφήνεις να σου τραγουδώ γλυκά
και την ύπαρξή μου συνεπαίρνεις

Το απέραντο γαλάζιο σου
Κι ο Ήλιος συντροφιά
Όμορφη, γαλάζια μου Κυρά,
Χρυσάφι απλώνεις στην δική μου την καρδιά.