~ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ~

Έρχεται η στιγμή, αυτή που ωριμάζει μόνη της, σαν το γλυκό φρούτο που πρέπει να το γευτείς στην ώρα του, την ώρα που θα είναι ώριμο πια. Η ώρα που θα καταλάβεις πως μόνο η ευγνωμοσύνη κατασταλάζει στο εσωτερικό σου, όπως κι αν η ζωή ήρθε στο κατώφλι σου. Για τα εύκολα η τα δύσκολα, τα όμορφα η τα άσχημα, η ζωή και μόνο η ζωή αξίζει από μόνη της για ότι σου δίδαξε, ότι σου πρόσφερε ως υλικό ψυχής. Ως γνώση που ήθελες να την πάρεις, αλλά δεν το "θυμόσουν"

Αυτή η αίσθηση, που η ζωή σου δείχνει με κάθε τρόπο πως αξίζει να την κρατήσεις μέσα σου, να την διατηρήσεις σαν την αναμμένη φλόγα της ζωής που αισθάνεσαι να ανάβει στο εσωτερικό της ψυχής σου και την χρειάζεσαι, πόσο την χρειάζεσαι. Ίσως με τον καιρό να την εκτιμάς περισσότερο, να την διακρίνεις καλύτερα και τότε μια ζεστή γλυκιά αίσθηση σε κυριεύει, γεμίζει ίσως κάποιο κενό που μπορεί να αισθάνεσαι πως υπάρχει κάπου στη ψυχή σου...Η ευγνωμοσύνη είναι φάρμακο για τα ερωτηματικά της ψυχής, για τα παράπονα και τα δάκρυα που μπορεί να έτρεξαν από τα μάτια σου χωρίς να καταλαβαίνεις το γιατί. Πολλές φορές δάκρυσες χωρίς να υπάρχει κάποιος να σκουπίσει ένα δάκρυ σου, πολλές φορές γέλασες ίσως μέσα στη μοναξιά σου, όμως τελικά ευχαρίστησες που έμεινες λίγο χωρίς συντροφιά, που θα σε εμπόδιζε ίσως να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να τον αφουγκραστείς. 

Η ευγνωμοσύνη είναι σαν τον Ήλιο. Φωτεινή και πανέμορφη, Αγνή σαν το χιόνι στη λευκότητά του, την ώρα που απλώνεται γύρω σου απαλά. Το θαυμάζεις εκείνες τις στιγμές που αγκαλιάζει τα πάντα, σαν να τα προστατεύει κλείνοντάς τα, στο λευκό του πέπλο! Η τρυφερότητα που αγγίζει τη φύση για να την συντροφεύσει, μέχρι να λιώσει πάλι τρυφερά, εγκαταλείποντας την, όπως ακριβώς άρχισε να πέφτει, αφήνοντάς της την αίσθηση της συμφωνίας με την ψυχή της Γης, που κάθε λεπτό μας διδάσκει με τον τρόπο της και κάποιο καινούργιο μάθημα της ευγνωμοσύνης.  Κάθε λεπτό, μια καινούργια συμφωνία με την Ευγνωμοσύνη.