~ΕΠΙΘΥΜΩ~

Να χάνομαι μέσα στο Φως της Αγάπης σου που γλυκαίνει τόσο τη ψυχή

Να βλέπω μόνο το καλό, στα μάτια μου να έρχεται η εικόνα της ομορφιάς

της Αγνότητας ενός άλλου στοιχείου, άλλης ποιότητας ξεχωριστής 

από αυτή που ο κόσμος αυτός, γνωρίζει.

Μοιάζει να μου τραγουδούν Υπερκόσμιες και Λαμπερές παρουσίες

αυτές που όταν τις αντικρίσεις σου παίρνουν τη μιλιά από την Ομορφιά τους.

Μοιάζει σαν να ξυπνά ο κόσμος αυτός από ένα λήθαργο που κράτησε αιώνες

τα μάτια δεν αντέχουν τόσο Φως!

Υπέρλαμπρο σαν ξεχωριστό λουλούδι μοιάζει και στην υφή αν το ψηλαφίσεις.

Μέσα στη διαφάνεια που λαμποκοπά, σαν να το ύφαναν νεράιδες του δάσους

Θαρρεί κανείς ότι ο ήλιος έστειλε σε αυτό όλη την Ομορφιά του...

Όλα τα μάτια να μπορούσαν να το δουν, όλες οι αισθήσεις να το Γιορτάσουν!

Είναι το Φως της ομορφιάς που μιλά μες στις ψυχές λόγια αγάπης

λόγια που θέλεις να ζεις μόνο για να τα ακούσεις

Μοιάζει να ξυπνά ο κόσμος, να ξυπνά η Ζωή!

Θεέ μου! Να χάνομαι μέσα σε αυτό.