ΕΝΑΣ  ΣΤΑΘΜΟΣ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Πολλές φορές μας φωνάζει η Αλήθεια

Την φωνή της όμως δεν την ακούμε, δεν την εμπιστευόμαστε, νομίζουμε πως είναι οι σκιές της ζωής που θέλουν να μας ξεγελάσουν, πως μας έχουν στήσει ένα παιχνίδι με το Φως και προσπαθούν να μας το κρύψουν, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, μας μιλά η Αλήθεια και εμείς δεν την εμπιστευόμαστε, φοβόμαστε πως θα κάνουμε «λάθος» αν την ακούσουμε, αν τη δεχτούμε, γίνεται τότε μέσα μας ένα τεράστιο «δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό». Τι συμβαίνει όμως πραγματικά; Ένα επίσης τεράστιο αίνιγμα είναι το θέμα της εμπιστοσύνης, ποιας όμως εμπιστοσύνης; Αυτής που φαίνεται ως «αλήθεια» η μήπως της εμπιστοσύνης στον εαυτό μας; Μήπως πάλι εξαρτάται η Αλήθεια των «πραγμάτων» από την αποδοχή του εαυτού μας; Μήπως τελικά αυτή απουσιάζει περισσότερο. Αποδοχή: 

Αποδοχή των καταστάσεων που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Όπως είναι χάσιμο χρόνου πραγματικά να προσπαθούμε να κρατήσουμε κοντά μας αυτό που δεν "θέλει" η αυτό που δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε ότι του προσφέρουμε, εκεί καταλαβαίνουμε πόσο χρόνο χάνουμε μαζί του, απλά ευχαριστούμε για ότι μοιραστήκαμε και πάμε παρακάτω.

Η ζωή έχει απίστευτες ευκαιρίες για να μας ανοίξει δρόμους, καινούργια μονοπάτια, καινούργιους σταθμούς και να μας οδηγήσει με τον δικό της σαγηνευτικό τρόπο σε ευκαιρίες που θα μας φωτίσουν και θα μας οδηγήσουν στην δική μας ουσιαστική διαδρομή της ψυχής μας, σε αυτό που μέσα μας βαθιά θέλουμε και περιμένουμε, ίσως να είναι κάπου μπερδεμένο από τον ιστό της ζωής, αλλά θα το ανακαλύψουμε αν το θέλουμε ειλικρινά. Ας μην χάνουμε χρόνο με ανθρώπους που δεν μπορούν να είναι δίπλα μας, όχι μόνο γιατί δεν το θέλουν πραγματικά, αλλά γιατί δεν μπορούν να αφήσουν τον εαυτό τους, να συμπορευτούν στον δικό μας δρόμο, δυσκολεύονται να μοιραστούν τη ζωή τους μαζί μας. Για πολλούς λόγους ίσως δεν μπορούν, τι σημασία έχει άλλωστε να το ψάξουμε; Καλύτερα να αφήνουμε τους ανθρώπους να πάρουν μια "ανάσα" όταν απομακρύνονται, μπορεί να θέλουν να ακούσουν περισσότερο τον εαυτό τους, ίσως αυτό βοηθήσει και εμάς ακόμα..

Μην πιέζουμε λοιπόν με τον τρόπο που θέλουμε εμείς να γίνονται τα πράγματα, να κυλούν όλα με την δική μας σκέψη, την δική μας πρόθεση, ίσως όταν αντιστέκονται κάτι έχουν να μας πουν.

Η ζωή συνεχίζεται και είπαμε, μας μοιράζει ευκαιρίες και τρόπους, τελικά αν μπορούμε να έχουμε αυτό που θέλουμε, ίσως πρέπει να αγαπήσουμε αυτό που έχουμε περισσότερο, αυτό που είναι κοντά μας και δεν το βλέπουμε μερικές φορές

Σαν την Αλήθεια, που δεν τη βλέπουμε όσο κι αν φωνάζει!