ΕΜΕΙΣ, ΜΑΘΑΜΕ

Ξημέρωσε. Όλη η Ομορφιά της καινούργιας μέρας, της καινούργιας στιγμής απλώνει τα γλυκά της δίχτυα μπροστά στα μάτια μας. Αρχίζει μια καινούργια αναμέτρηση με τη ζωή, με τις καταστάσεις, με τις θέσεις και τις απόψεις μας. Πόσο σύντομα περνά ο καιρός. Πόσο γρήγορα αλλάζει το σκηνικό σε κάθε στιγμιότυπο της ζωής μας, είναι κάτι μαγικό! Κάτι λίγο δύσκολο μέσα στη τριβή μιας καθημερινότητας, να γίνει πλήρως αντιληπτό. Όμως, εδώ εμείς! Τα λέμε, τα μοιραζόμαστε, τα αναλύουμε κάποιες φορές, λέω να βρούμε άκρη με τα θέματά μας και σας γράφω αυτά που σκέφτομαι, αυτά που κατάλαβα, αυτά που ο μεγάλος δάσκαλος χρόνος, μου έμαθε, μας μαθαίνει βέβαια ακούραστα όλους, αν θέλουμε συνεργαζόμαστε μαζί του, η αν όχι, νομίζουμε πως του κρυβόμαστε, τον ξεγελάμε δηλαδή! Αν κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε, θα είναι σαν να παίζουμε το παιχνίδι του και εκείνος θα βγαίνει μπροστά πάντα και θα μας σκάει κι ένα χαμόγελο.

Στην έσκασα θα λέει και φυσικά με ένα νεύμα του θα μας πει: Πάμε τώρα παρακάτω. Αυτή είναι η Ζωή, αυτά είναι τα μαθήματά σου.

Δάσκαλος είπαμε, όπως κι η Ζωή! Εμείς όμως για να πάμε παρακάτω πρέπει να αφήνουμε τα θέματα. Να είμαστε και λίγο υπεράνω των καταστάσεων, να μη μας πάνε όπου θέλουν αυτά, αλλά εμείς να έχουμε τον πρώτο λόγο στη ζωή μας. Το πάνω χέρι που λέμε.

Εμείς θα τα οδηγούμε όπως είναι καλύτερα για τον εαυτό μας, για την όποια θέση και αντίληψη μας βοηθά, αλλά κατά την εξέλιξη και πρόοδο της ψυχής μας, το καλύτερο, το σπουδαιότερο όλων, όσων έχουμε στο κεφάλι μας-όπως συνηθίζουμε να λέμε- όταν οι σκοτούρες μας ξεγελάνε-έτσι μάθανε βλέπετε κι αυτές.

Εμείς βέβαια τους αφήσαμε να μάθουν, εμείς λοιπόν θα ζήσουμε τις στιγμές μας όμορφα, ξέγνοιαστα, αφού ότι κι αν έρθει μπροστά μας ξέρουμε πως θα τα καταφέρουμε! Όλα είναι με το μέρος μας ακόμα κι αν δε φαίνεται με την πρώτη ματιά! Το νόημα του χρόνου που λέγαμε, το νεύμα που μας δείχνει σαν να θέλει να πει: 

Άφησέ το σε μένα και προχώρα .Δεν μας ξεγελά τίποτα λοιπόν! Όλα τα ξέρουμε, όλα τα καταλαβαίνουμε, μάθαμε κύριε Χρόνε, Μάθαμε πολλά...