ΕΛΑ ΉΛΙΕ ΜΟΥ

Να διώξεις τις ψευδαισθήσεις μακριά,

Να ανοίξεις χώρο στις ψυχές μας,

σαν αποπροσανατολισμένα πλάσματα μας θέλουν οι σκιές της γης,

να παραδέρνουμε εδώ και εκεί, σαν παραζαλισμένα.

Αναζητάμε λίγη γαλήνη, λίγη ηρεμία στον "πόλεμο" της συμφοράς, 

της ίδιας της ψυχής εχθροί, λένε πως είναι "δικοί μας".

Την ομορφιά μας θέλουν να εξαφανίσουν οι σκιές,

πίσω από μηχανές τις καρδιές μας να φυλακίσουν.

Αφού κερδίσουν τις σκέψεις μας ολοκληρωτικά,

τις ίδιες τις ψυχές μας να διαλύσουν.

Έλα Ήλιε μου Ζωοδότη, στον πρωινό καμβά του Ουρανού,

Λαμπερό μου Αστέρι,

Τις ψυχές μας Φώτισε με το δικό σου Φως,

διέλυσε του σκοταδιού τα μέρη.

Είμαστε Άνθρωποι και έχουμε Ψυχή,

κανείς δεν μπορεί να μας "αντικαταστήσει"

Αν δεν παραδώσουμε την άδεια εμείς,

κανείς τον κόσμο τον δικό μας δεν θα σβήσει.

Ξεχάσανε όλοι αυτοί πως δεν είμαστε μόνοι,

έχουμε Γονείς στον Ουρανό, 

έχουμε φίλους στο Σύμπαντα που μας φρουρούν, 

αγάπη μέσα στις ψυχές μας φυλαγμένη.

Θα βγει όμως η Αγάπη αυτή και μια αγκαλιά θα γίνει,

εκεί που τα σχέδιά τους προχωρούν,

εκείνη θα διώξει κάθε οδύνη.

Μικρός ο κόσμος αυτός,

η θέλησή μας όμως Μεγάλη,

Μια διαμαντένια Καρδιά νικά σε λίγο την σκιά

και τότε αυτή είναι που "χάνεται" στην ίδια παραζάλη.

'Ηλιε μου φώτιζε, τα Αθάνατα ομοιώματα που σου μιλούν,

η Ώρα πλησιάζει...