Εκείνη και εσύ /Εσύ και εκείνη

Όταν την είδες για πρώτη φορά, μπορεί να αισθάνθηκες μια γροθιά στο στομάχι, αφού δεν περίμενες να σου ρίξει αυτό το βλέμμα. Ευγενικό βέβαια το ύφος της, αλλά με κάποια μικρά αγκαθάκια στην άκρη τους, ή μήπως σου φάνηκε; Τέλος πάντων είπες και προχώρησες το βλέμμα σου στο χώρο του σπιτιού. « Όμορφο είναι το σπίτι σας» Τι να πεις; Τι θα μπορούσες να πεις στη μαμά του αγοριού σου που βλέπεις για πρώτη φορά; Σε βρήκε βλέπεις και απροετοίμαστη, έτσι ξαφνικά που σου έριξε τη βόμβα της γνωριμίας σας ο καλός σου…

Κάθισες τελικά στο κάθισμά σου ενώ σκεπτόσουν: Τι θέλω εγώ και ανακατεύομαι με όλα αυτά; Χαμογέλασες γλυκά και κοίταξες τη μανούλα του με τέτοιο τρόπο, ώστε να βεβαιωθεί πως η επιλογή της κοπέλας του κανακάρη της, ήταν αυτή που έπρεπε. Φυσικά, σε λίγη ώρα είχε μάθει για σένα ότι χρειαζόταν, ότι έπρεπε να γνωρίζει μια μητέρα, μια σωστή μητέρα που είχε μεγαλώσει με τόσες θυσίες το γιό της…

Η «άλλη γυναίκα στη ζωή του» σκέφτηκε και εκείνη με κάτι σαν δάγκωμα στο στήθος της, μεγάλωσε… «Πάει τον έχασα», ίσως μια φωνούλα κλαίγοντας μέσα της να είχε ανοίξει μαζί της ένα διάλογο: Θα είναι καλή κοπέλα; Θα τον αγαπάει; Θα είναι ευτυχισμένο το αγοράκι της;

Δύσκολες σχέσεις ίσως, όμως, σκέψου λίγο όπως θα σκεφτόταν εκείνη.

Το αγόρι της, η αγκαλιά της, τα πρώτα του βήματα στη ζωή. Έκανε όνειρα λέγοντας για εκείνον, « το αντράκι της» και άλλα πολλά. Ίσως κάθε μητέρα να επενδύει συναισθηματικά στο καμάρι της, με κρυφή υπερηφάνεια, που δεν βγαίνει από μέσα της ό,τι κι αν κάνεις εσύ, η άλλη, η οποιαδήποτε… Είναι ο γιος της και πρέπει να είναι ευτυχισμένος, θα τον προσέχεις; Θα είσαι δίπλα του όπως πρέπει; Βέβαια, να μην βαριέσαι να μαγειρέψεις! Αν είναι άρρωστος; Πρέπει να τρέξει κοντά του…εσένα περίμενε; Ακόμα κι αν ξενυχτήσεις στο πλευρό του, εκείνη θα είναι δίπλα του, πως να το κάνουμε; Μανούλα είναι αυτή! Όχι, δεν θα τραβήξεις τα μαλλιά σου με νεύρα, απλά θα σκεφτείς λογικά.

Μη την παραμερίζεις, να είσαι ευγενική μαζί της, είναι μητέρα-κατάλαβέ το. Όσο κι αν τον αγαπάς, καρδιοχτυπά και εκείνη για το καλό του… Αγκάλιασέ την, έχετε τόσα κοινά! Της μοιάζεις κιόλας λιγάκι… Αλήθεια, πως δεν το είχες προσέξει; Τελικά, δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, ουφ, σε τρομάξανε! Η μητέρα του είναι, απλά και εσύ η αγαπημένη του, αυτό είναι όλο, καλή ζωή λοιπόν και «συνεργασία» με αγάπη.

Α και κάτι ακόμα: «Εκείνη», η αγάπη, θα σε βοηθήσει και σε αυτό, στη συνεργασία.