ΕΓΩ, Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

Επιτέλους, ένα χρόνο περίμενα αυτή τη στιγμή! Κάποτε πρέπει να θυμηθούν πως "υπάρχω", να με φρεσκάρουν από την αποθήκη που με έκλεισαν, για τη Μεγάλη μέρα που επιτέλους ήρθε! Πόσο χαρούμενος είμαι! Θα πετάξω ψηλά, ακόμα κι αν έχει σύννεφα, ακόμα κι αν ο αέρας μοιάζει να απειλεί να με τσαλακώσει...Δεν με νοιάζει! 

Εγώ χαίρομαι και μαζί μου χαίρονται και οι άλλοι! Θα τους οδηγήσω με τον τρόπο μου πέρα μακριά, σε άλλα μέρη πιο χαρούμενα, πιο λαμπερά και από εκεί θα καταλάβουν πως πρέπει να αφήσουν "πίσω" ό,τι πέρασαν δύσκολο η δυσάρεστο, να αισθανθούν ανάλαφρα τον εαυτό τους, την ψυχή τους, τη ζωή τους όλη, πάει "πέταξε" να πουν για όλα, έφυγαν μακριά. 

Τι ωραία που είναι η Ζωή! Ευγνωμοσύνη, Τίποτα άλλο, Ευγνωμοσύνη!