~ΕΔΩ, ΤΩΡΑ~

Μια επανάληψη:

Είναι κάποιες στιγμές που αισθανόμαστε πως κάπου θέλουμε να ακουμπήσουμε... 

Να αγγίξουμε κάποιο χέρι, να εναποθέσουμε το βάρος που έχουμε μέσα μας, η να μας αγγίξει κι αυτό με στοργή. 

Κάποιες στιγμές που αισθανόμαστε μόνοι, "ανυπεράσπιστοι" στα θέματα που αντιμετωπίζουμε, στις αναμετρήσεις με τις δυνάμεις μας, με τα λάθη μας ίσως, στη ζωή. Νομίζουμε πως αν έχουμε κάτι, κάποιον κοντά μας, θα αισθανθούμε καλύτερα, αισθανόμαστε καλύτερα και αυτό μένει μέσα στη ψυχή μας, όταν το θέμα που μας έφερε σε αυτή τη θέση περάσει. Μένει η ανάμνηση από αυτό το άγγιγμα στη ψυχή μας.. 

Στις επόμενες στιγμές, ώρες, εποχές, ότι άλλο έρθει στη ζωή μας και χρειαστεί να το αντιμετωπίσουμε πάλι, αυτή η αίσθηση, η ανάμνηση μοιάζει να ξυπνά, έρχεται και μας θυμίζει πως σε κάτι άλλο πριν, κάποτε, είχαμε αυτή την υποστήριξη, την βοήθεια, την συμμετοχή όπως θέλετε να το πείτε και αναζητά "πάλι" η ψυχή μας αυτό το ίδιο να το ξαναζήσει, να επιβεβαιώσει αυτό που έζησε, ίσως μια ανάγκη να πάρει διψασμένα αυτή την αίσθηση της συμπαράστασης, της ένωσης, που τώρα ίσως δεν έχει αυτή τη στιγμή, σε αυτό το ζήτημα που πάλι την βρίσκει μόνη, γιατί "άραγε" 

Αυτή την έλλειψη μπορεί να την μετατρέψει σε δύναμη, δεν είναι "άσπλαχνη" η ζωή, δεν τιμωρεί, δεν εκδικείται ο θεός η κάποια άλλη δύναμη που νομίζετε η πιστεύεται. Είναι η Ευλογημένη στιγμή να ανακαλύψεις τη Δύναμη τη δική σου που ήρθε μέσα σε αυτό που τώρα θέλεις εσύ βοήθεια, δίκιο έχεις, ο "σταυρός" της ζωής είναι βαρύς κάποιες στιγμές. Όμως έρχεται η Ευλογία του να ανακαλύψεις πόση δύναμη έκρυψες μέσα σου, πόσο σοφά περνάς το κάθε τι, σκαλοπάτι, σκαλοπάτι, ανεβαίνεις αυτή τη τεράστια-όπως την αισθάνεσαι-σκάλα, που σου ανοίγει τα υψηλότερα σημεία του εαυτού σου, τα άγνωστα ακόμα, τα απάτητα αυτά σημεία που διαφορετικά, πως θα τα γνώριζες; Πως θα καταλάβαινες τη δύναμη που έχεις μέσα σου. Αυτές τις ώρες που η Ζωή σε οδηγεί να τις ανακαλύψεις, να ακουμπήσεις βαθιά και με εμπιστοσύνη στο χέρι το δικό της και να σε οδηγήσει.