~ΔΙΑΦΑΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ~

Στις τελευταίες λάμψεις σου αναζητώ την ιερότητα της στιγμής.

Πριν βυθιστείς στο άπειρο, προσπαθώ να αιχμαλωτίσω την ομορφιά σου

αισθάνομαι να ανοίγει η ψυχή μου και να αγκαλιάζει αυτή την εικόνα

την τελευταία της ημέρας, άλλης μιας ημέρας 

άλλο ένα βράδυ πλησιάζει χωρίς εσένα, χωρίς τη δική σου συντροφιά. 

Με μόνο τα κύματα που έρχονται απαλά, σμιλεύοντας τις άκρες της θάλασσας

ξεγελούν την ηρεμία της και σιγοτραγουδούν, το γλυκό τραγούδι της νύχτας.

Τρυφερή συντροφιά, στη μοναξιά που μόνο ο άνεμος συναγωνίζεται απόψε. 

Απαλό ψιθύρισμα που φέρνει ο Ουρανός κοντά στις μικρές αυτές στιγμές 

που το άχρονο στοιχείο τους μιλά μέσα από τους στίχους.

Κι εγώ, σαν την ηχώ της θάλασσας να της μιλώ, να θέλω να μου απαντήσει

εκείνες τις ώρες που παλεύω να ξεγελάσω τη μοναξιά, να φύγει από μέσα μου η θλίψη.

Μια παρηγοριά, που η θάλασσα θα μου χαρίσει, εκείνη είναι πάντα εκεί

μεταξένια στην υφή, διάφανη μέσα στις γαλάζιες αποχρώσεις

στέκει κάποιες στιγμές, ακίνητη σαν να την ξέχασε ο χρόνος

ένας καθρέπτης που στολίζει το κάδρο της ζωής μοιάζει να ψιθυρίζει: 

Είμαι για σένα εδώ και ακούω την ψυχή σου. 

Την ώρα που τα κύματα αγκαλιάζουν τις όμορφες αυτές στιγμές.

η Θάλασσα, διάφανη και λαμπερή, γίνεται μια οπτασία, παίρνει μορφή 

Παίρνει φωνή, μου τραγουδά! Θεέ μου, πόση Ομορφιά

Πανέμορφα πλάσματα έρχονται κοντά, μια άλλη παρέα ξεχωριστή

γίνεται μια συντροφιά, μοιάζει να μου χαμογελά

Θάλασσα σε αγαπώ, χάνομαι στο γαλάζιο σου, σαν γίνεσαι για μένα φυλακτό

σαν με κρατάς τόσο απαλά ανοίγει η καρδιά μου και γελά

ένα χαμόγελο διάφανης παρηγοριάς, ένα χαμόγελο θαρρώ μου το χρωστάς

τόσα χρόνια, τόσες εποχές της μοναξιάς

που έρχομαι και σου εξιστορώ, κάθε μου πίκρα κάθε καημό.

Θάλασσά μου πάρε από μένα μακριά, ότι μου πόνεσε την καρδιά

φέρε μου πίσω τη χαρά.

Στις τελευταίες λάμψεις του ήλιου που γέρνει να ξεκουραστεί

πόσα τραγούδια θέλεις θάλασσά μου,  να μου πεις.

Με Αγάπη στο υδάτινο στοιχείο μου.

Δημοσιευμένο στο ψηφιακό περιοδικό: fractal 14-10-2022