ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΟΜΩΣ

"Για την γιορτή της γυναίκας"

Δεν καταλάβαινα ποτέ αυτές τις γιορτές.

Ίσως να απογοητεύσω κάποιους με τις σκέψεις μου, αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, άρα και με όσους μοιράζομαι τις σκέψεις, την ποίησή μου, τους στοχασμούς μου.

Αυθεντική! Για αυτές τις ημέρες όπως η σημερινή, συνήθως δεν σχολιάζω ιδιαίτερα, ούτε θαρρώ πως γιορτάζουμε μόνο σήμερα οι Γυναίκες! Αν το αναλύσουμε αυτό, θα καταλήξουμε πως μας οφείλουν πολλές γιορτές, τόσες πολλές που θα έπρεπε να αλλάξει πολύ αυτός ο κόσμος απέναντι στο γυναικείο φύλο που ακόμα και σήμερα "αδικείται" καταπιέζεται, βιάζεται, μειώνεται από πολλά "στοιχεία" που δεν έχουν ακόμα εξαγνίσει το "εγώ" τους, που δεν έχουν αφυπνιστεί ή δεν θέλουν να το κάνουν, σε μια εποχή που η ανθρωπότητα βαδίζει σε αλλαγές και αυτό συντελείται στην εποχή μας, αυτοί παραμένουν σε άλλη κατάσταση που δεν έχει σχέση με το σήμερα, την εποχή που η θηλυκή ενέργεια ακόμα κερδίζει τον αγώνα των δικαιωμάτων της με πόνο...Κοιμάται λοιπόν ακόμα μεγάλο τμήμα αυτής της εποχής μας, έως και σήμερα που τώρα αυτή τη στιγμή που επικοινωνώ μαζί σας, με εσάς που μοιράζομαι τόσο καιρό τις απόψεις μου, συμβαίνει. Όμως πραγματικά απορώ με αυτό που βλέπω σήμερα και διαβάζω στις διάφορες δημοσιεύσεις και αναρτήσεις πολλών σελίδων και ομάδων. Πως μπορείτε να γιορτάζετε όλοι όσοι μοιράζεστε χαρούμενες γιορτινές ευχές με τα σχετικά, καρδούλες, λουλουδάκια, φιλιά, ευχές, όταν υπάρχουν αυτές οι Γυναίκες που φορέσαν μαύρα, που κλείστηκαν στα σπίτια τους, που θρηνούν τα παιδιά τους, τους αγαπημένους τους, μια εβδομάδα μόνο, ίσως και λίγες ημέρες πριν , έμαθαν πως, 

"Δεν έχουν πια παιδιά..."

Τόσο απλά, τόσο οδυνηρά τραγικά, πέρασαν στην γραμμή των πενθούντων στα ίδια τα παιδιά τους, στα βλαστάρια τους.

Με θλίψη λοιπόν και σεβασμό βαθύ, γράφω για αυτές τις γυναίκες που άδειασε η αγκαλιά τους και ενώνω την προσευχή μου, με την Αγάπη που ενώνει τα Πάντα, να είναι στο Φως τα παιδιά τους και εκείνες μέσα στη ψυχή τους να αισθανθούν γαλήνη, να αισθανθούν την ειρήνη, την "πάντα νουν υπερέχουσα"

Σε αυτές τις γυναίκες υποκλίνομαι. Σε αυτές τις Γυναίκες εύχομαι Δύναμη και Κουράγιο στην πορεία λυτρώσεως από τα οδυνηρά δεσμά του πόνου που βιώνουν.

Σε αυτές τις γυναίκες που ίσως δεν τους λένε σήμερα "Χρόνια Πολλά" γιατί αυτό μοιάζει ασέβεια στην κατάστασή τους. 

Για αυτές τις Γυναίκες γράφω σήμερα και η σημερινή μου ανάρτηση όπως διαπιστώνετε, 

δεν είναι κάποιο κείμενο, ή παραμυθάκι για να ελαφρώσω τις στιγμές μας, ως συνήθως κάνω, 

ή να μοιραστώ το Φως που με εμπνέει και με οδηγεί στη γραφή

Με αγάπη

Τέμπη  2023