ΑΡΩΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ξημερώνει Κυριακή.

Το έχω γράψει πολλές φορές στις γραπτές μας συνομιλίες πως η Κυριακή πάντα μου άρεσε, είχε ένα περίεργο άρωμα στην ατμόσφαιρα, μια ομορφιά που εμένα μου θύμιζε γιορτή. Η Κυριακή, η μικρή Ανάσταση, έτσι την αποκαλούσα πάντα, σε όλες τις παιδικές και στις νεανικές στιγμές μου, με μάγευε αυτή η ομορφιά της και η αναπόληση των στιγμών της εβδομάδας που πέρασε, έχει βέβαια ακόμα μέσα μου την ίδια γοητεία όπως και τότε, παρατηρώ πως δεν είμαι μόνο εγώ, αλλά την απολαμβάνουν πολλοί! Ίσως η μέρα της ξεκούρασης για τους περισσότερους αλλά και της βόλτας .Ο καθένας βέβαια προσέχει ότι θέλει, όπως σε όλα τα πράγματα, το ίδιο δεν γίνεται; Κρατάμε ότι θέλουμε, προσέχουμε ότι θέλουμε, από τους ανθρώπους επίσης παίρνουμε ότι θέλουμε και αν κάτι δεν μας "αρέσει" αδιαφορούμε και αποφεύγουμε. Όπως και στη Κυριακή, το ίδιο και στη ζωή. Η πρωινή καμπάνα της εκκλησιάς "προσκαλεί' Όποιος θέλει θα αποδεχτεί την πρόσκληση, άλλος θα αλλάξει θέση στο κρεββάτι του, θα συνεχίσει τον ύπνο του κι άλλος θα σηκωθεί για έναν καφέ, μια βόλτα, όπου νομίζει πως πρέπει να αφιερώσει το χρόνο του. Ποιος θα προσέξει την ατμόσφαιρα που ανέφερα πριν, πόσο μαγική είναι; Δεν ξέρω εσείς, αλλά εμένα μου αρέσει και σας περιέγραψα ότι αισθάνομαι!

Το άλλο υπέροχο ακόμα όπως παρατήρησα, να γίνονται χαρούμενοι οι άνθρωποι μέσα στη συναναστροφή αυτή μετά την εκκλησία, στο χώρο της με ένα καφεδάκι, το πρώτο της ημέρας φυσικά. Όλο αυτό μου άρεσε όταν το έβλεπα και βέβαια μου αρέσει ακόμα, αν κι ο κόσμος είναι "μουδιασμένος" από την επίθεση που έχει δεχτεί τα δυο τελευταία χρόνια στο κομμάτι της υγείας του και όχι μόνο, σίγουρα τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά. Διατηρούν όμως τις ίδιες προθέσεις οι άνθρωποι και ομαδοποιούνται για να απολαύσουν αυτό το πρωϊνό πρώτο καφεδάκι τους, έτσι βρε παιδί μου, μια "καλημέρα να πεις"...Λένε μεταξύ τους.

Πόσο όμορφη μπορεί να είναι η ζωή μας! Πόσο απλή και αγνή μπορεί να είναι αν τα βλέπουμε με τον τρόπο αυτό τον απλό, τον τρόπο που γλυκαίνει τις αισθήσεις μας, μαλακώνει τους πόνους και τα "βάσανα" που έχουμε, η τουλάχιστον νομίζουμε πως έχουμε, γιατί δυσκολέψαμε μόνοι μας τη ζωή μας, σταματήσαμε να την βλέπουμε με τα αγνά μάτια της απλότητας, της καθαρής ομορφιάς! Ίσως δεν την παρατηρούμε πια με ηρεμία ψυχής, αλλά με βάρος μέσα μας να μας θυμίζει τους φόβους μας, τις εξαρτήσεις μας από τις καταστάσεις και τόσα άλλα θέματα που ανοίγονται διαρκώς το ένα μετά το άλλο σαν να προσπαθούν να παραβγούν στο παιχνίδι του ξεμυαλίσματος του ανθρώπου, του σημερινού ανθρώπου που σε πολλά έχει αλλάξει, κάπου είναι καλύτερα, κάπου προσπαθεί ακόμα να καταλάβει το πως.

Κάπου όμως θα πρέπει να χαλαρώσει λίγο, να αφήσει τα πράγματα "να λυθούν" όπως λυθούν, έτσι κι αλλιώς δεν βγαίνει τίποτα με το να βαραίνει την ψυχή του και να απολαύσει λίγο από το Κυριακάτικο πρωϊνό, το οποιοδήποτε πρωϊνό, την ατμόσφαιρα αυτή τη μαγική, φωνάζει η ζωή ξέρετε, φωνάζει με τον τρόπο της! Τι κάνουμε εμείς; Αναρωτιέμαι φίλοι μου, την ακούμε άραγε;

ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΕΥΩΔΙΑΣ

Είναι η ομορφιά που γεμίζει την ψυχή, χωρίς να φωνάζει.

Είναι η μυστική συνομιλία από τον κόσμο των Αγγέλων που προσκαλεί. Ίσως είναι το μήνυμα της Ζωής, που επαναλαμβάνει τα μοτίβα του για να επιλέξεις αυτό που σου ταιριάζει. 

Μια Ευλογημένη Ώρα που οι Άγγελοι μπροστά στη Πίστη των Ανθρώπων στέκονται με σεβασμό, μπροστά στις επιλογές τους διακριτικά, τους αγκαλιάζουν όταν αισθάνονται μοναξιά, αλλά τους συνοδεύουν και σε κάθε μονοπάτι τους, μην πληγωθούν, μην απομακρυνθούν από τον προορισμό τους. Αλλά πάντα γνωρίζουν, πως ποτέ δεν είναι αργά για να διορθώσουν ότι πρέπει να διορθωθεί, όταν το επιθυμούν βαθιά στη καρδιά τους.

Η φωτογραφία είναι από την φίλη μας: Joanna Pappa 

Ο ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην περιοχή της Ελασσόνας. 

Η άλλη με τον Άγγελο από την περιοχή του Ουρανού!