ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΨΥΧΗΣ

Να πάρω είπα την πένα μου κι απόψε

Να γράψω για αυτά που σκέπασε ο χρόνος 

και κλείδωσε σφιχτά μέσα στα αρχεία των περασμένων 

κάθε σημείο από τις στιγμές μου.

Μυστική συντροφιά κοντά μου κράτησε η μικρή βροχή, 

καθώς στάλαξε μέσα μου τις μικρές γλυκιές της αναμνήσεις.

Παράπονα ξεχασμένα σε μια γωνιά της ψυχής, 

φανερώθηκαν απόψε και ήρθαν βασανιστικά μπροστά μου.

Αυτές τις ώρες της μοναξιάς μιας λησμονημένης χαράς, 

λευκά οράματα στο αμυδρό Φως των κεριών, 

προσκάλεσαν μικρές πεταλούδες να τις ζεστάνουν με το φως τους,

Έμοιαζαν απόκοσμο σημάδι μέσα στη νύχτα 

αυτής της συντροφιάς παρηγοριά η φλόγα των κεριών,

έκαιγε στο πρόσωπό μου, 

αλλά δεν καταλάβαινα αν με έκαιγε πιο πολύ η φλόγα, 

 ή ο πόνος της καρδιάς μου.

Απόψε Χρόνε θέλω να μου πεις 

και μέσα σε όνειρο να μου μιλήσεις 

Γιατί οι άνθρωποι κάνουν αυτούς που αγάπησαν να πονούν, 

 αντί να τους αγκαλιάζουν τρυφερά, να αγγίζουν την καρδιά τους,

μαχαίρια γίνονται τα λόγια τους και τους φθονούν 

οι αγκαλιές τους φίδια να πνίξουν τα φιλιά τους

Αν θέλεις χρόνε να φανερωθείς 

Δεν θέλω την καρδιά μου να πληγώσεις

Κρύβεις μέσα σου όλα τα "γιατί" που θέλω να απαντήσεις

Ας καταλάβω γιατί οι άνθρωποι πληγώνουν, 

φαρμακώνουν τις καρδιές που έχουν αγαπήσει

Παράξενα φέρονται και φεύγουν μακριά

Προδίδουν ότι αγάπησαν και το έχουν λησμονήσει 

Ας καταλάβω το γιατί την μια στιγμή προσφέρουν λουλούδια, 

Την άλλη όμως αγκάθια αιχμηρά 

τρυπούν εκεί που άλλοτε έλεγαν στην Αγάπη τους τραγούδια..