ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Πολλές φορές με κοιτάζεις με απορία, αναρωτιέσαι πως άντεξα, πως αντέχω. Με ρωτάς, πως μπορείς και χαμογελάς, όταν όλα γύρω σου είναι συννεφιασμένα. Από που αντλείς αυτή την αισιοδοξία; Πως γίνεται να μοιράζεις και να μοιράζεσαι τόση ομορφιά; Ποιο είναι το "μυστικό" που φαίνεται να γνωρίζεις, τι είναι αυτό που σε κινεί και σου χρωματίζει τα λόγια, τις σημασίες, τα βαθιά νοήματα, που πολλές φορές περιέχουν αυτά που γράφεις.

Μέσα σε έναν κόσμο που φαίνεται να ξεδιπλώνει τα οδυνηρά στοιχεία που κράτησε μέσα του, εσύ χαμογελάς και περιμένεις να σου απαντήσω, σωπαίνοντας λίγο ευγενικά, αλλά με τα μάτια σου στραμμένα σε αυτό που θα "ανακαλύψεις" από τα λεγόμενα, η αυτά που θα διαβάσεις.

Μπορώ να σου απαντήσω σε πολλά, μπορώ να σου γράφω επίσης πολλά, να σου δώσω από το περιεχόμενο της ψυχής μου, από αυτά που μου άφησε φεύγοντας κάθε δοκιμασία της ζωής, σε κάθε στροφή της διαδρομής της. Όταν αποχωρούσε με περίεργο ύφος, σαν αυτό που κάνει άλλα και εννοεί άλλα.

Σαν εκείνες τις στιγμές που το ύφος της σου λέει: Περιμένω να καταλάβεις! Εσύ θα το βρεις Μην περιμένεις να στο πω ανακάλυψέ το. Άρχισε να την ευχαριστείς, σιγά-σιγά, δύσκολο στην αρχή, όπως τα μαθήματα του σχολείου, κάποια σε δυσκόλευαν, δεν μπορεί! Σε κάποια αισθανόσουν τη δυσκολία και ένα ουφ, πάλι με αυτό! Σκέψου απλά τότε, μην προβληματίζεσαι περισσότερο, άφησε τους προβληματισμούς σε εκείνους που δεν εμπιστεύονται τη Ζωή.

Εσύ την εμπιστεύεσαι, διαφορετικά δεν θα με ρωτούσες τίποτα, ίσως και να μην με διάβαζες καν. Σου απαντώ λοιπόν κι εγώ: Μετά από κάθε μάχη με τους πολέμους που αντιμετώπισα, υπήρχε η χαρά της νίκης! Μετά από κάθε θλίψη η Ευλογία. Στα οδυνηρά χτυπήματα της ζωής, δεν απάντησα, όσο κι αν πόνεσα περίμενα και τότε ήρθε η απάντηση στο γιατί σε κάθε μου ερώτηση, σαν απόσταγμα μιας θείας διδασκαλίας.