~ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ~

Το παιδί, αυτό που έρχεται στη ζωή μας, το κάθε παιδί, όχι απαραίτητα αυτό που γεννήσαμε, αλλά αυτό που με έναν περίεργο τρόπο μας "διδάσκει" μεταφέροντας ένα μήνυμα πίσω από κάθε επιφανειακή σχέση μαζί του, αλλά σημαντική...Το παιδί, που πρέπει να μάθουμε, να γνωρίσουμε, να καταλάβουμε, να αφουγκραστούμε. Να το αγκαλιάσουμε και να το οδηγήσουμε στην αποστολή του. Το παιδί που δεν πρέπει να έχει φόβο στο βλέμμα του, δεν πρέπει να είναι νευρικό, ανήσυχο κοντά μας. Το παιδί που έχει ανάγκη από αγκαλιές και ήρεμες στιγμές, στιγμές με χαμόγελα και εικόνες που θα του φτιάξουμε εμείς. Το παιδί που προσπαθώντας να φτιάξουμε τον κόσμο του, θα φτιάξουμε ταυτόχρονα και τον δικό μας κόσμο μαζί του.

Το παιδί, πόσο το έχουμε ανάγκη! Έρχεται στη ζωή μας για να μας θυμίσει τον Παράδεισο της Τελειότητας, αυτόν που ξεχάσαμε μέσα στην επίγεια καθημερινότητά μας. Το παιδί που πρέπει να απελευθερώσουμε εσωτερικά, να μην είναι τραυματισμένο, να μην είναι μόνο του, να μην είναι τρομαγμένο από την συμπεριφορά "μας". Το παιδί, που δεν πρέπει να κρύβεται σε μια γωνίτσα, αλλά να είναι άνετο μαζί μας και να συνεργάζεται αφού πρώτα εμείς θα συνεργαστούμε με την ψυχή μας...Το παιδί, που πρέπει να το αντικρίζουμε σαν μια αποστολή που θα ανεβάσει και την ψυχή μας, τόσο ψηλά, όσο και η Αγάπη που θα του δώσουμε. Ποτέ πια να μην υπάρχουν θλιμμένα παιδιά, γιατί αύριο θα είναι θυμωμένοι ενήλικες.

Ας αρχίσουμε από την Αρχή, μελετώντας τον εαυτό μας, από το δικό μας "εσωτερικό παιδί" και ας το ελευθερώσουμε. Ας κλείσουμε τα κεφάλαια του παρελθόντος με γαλήνη, με αποδοχή, αφήνοντας την υγεία της ψυχής μας να εγκατασταθεί μέσα μας. Τη γαλήνη και την ολοκλήρωση της πορείας μας να μας δώσει ευτυχία. Σε έναν κόσμο που "αλλάζει", σε έναν κόσμο που εξελίσσεται, ας συμβαδίσουμε. Πρώτα όμως ας αντιληφθούμε, πως σε έναν κόσμο που "προοδεύει" είναι καλό να συνειδητοποιήσουμε πως δεν υπάρχει πρόοδος και συνέχεια σωστή, χωρίς χαρούμενα και ευτυχισμένα παιδιά .