Απλά / βρέχει

Οι Ουρανοί άνοιξαν,

Σαν μια κραυγή που ξεχύθηκε από το Σύμπαν,

Μια αναμέτρηση σκληρή της φύσης μαζί του

Κάτω από το φως της Πανσελήνου που συναίνεσε με τον Ουράνιο χώρο και της αποφάσεις του.

Οι Ουρανοί άνοιξαν.

Με μια δυνατή ορμή τα ποτάμια στους δρόμους δοκιμάζουν τους ανθρώπους.

Οι Κεραυνοί ταράζουν την ηρεμία της συνηθισμένης τοποθέτησης των "απόψεων"

Θαρρεί κανείς, πως μια Ευλογία ξεσπά παράλληλα με μια δοκιμασία των θεών, στα ανθρώπινα πλάσματα...

Στη Γαία που στοχάζεται: Άραγε, θα καταλάβουν τις ευθύνες τους οι άνθρωποι;

Θα καταλάβουν τη φωνή μου;

Αυτή τη φωνή που αυτές τις λιγοστές μέρες στο ξέσπασμά της, 

θα αποκαλύψει τόσα πολλά, που αδύνατον να τα προβλέψει η ζωή, στιγμές που φωνάζουν αλλά και ευλογούν,

Στιγμές που αγκαλιάζουν, αλλά δοκιμάζουν.

Στιγμές που στα ουρλιαχτά της Φύσης, τα χείλη σωπαίνουν, 

τα δέντρα λυγίζουν και τα ποτάμια ανοίγουν ρυάκια ελπίδας αλλά και σκληρής αναμέτρησης με τις δυνάμεις των ανθρώπων...

Τι θα κάνεις τώρα άνθρωπε; 

Η Γαία χαμογελά με νόημα: Απλά, βρέχει