~ΑΝΘΡΩΠΟΙ~

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Ένας λαός που ξεχύνεται στους δρόμους

Αναπνοές που σταματούν από την έξαψη της στιγμής

Τρέχω Αγαπημένε να προλάβω, 

να φωνάξω με όλη μου την δύναμη:

Περνάει ο Βασιλιάς!

 Άνοιξαν οι Πύλες! 

Ανοίξτε δρόμο σπέρνοντας με ελπίδες τις ψυχές 

όσων ακούνε τις φωνές και τρέχουν κι εκείνες να προφτάσουν...

Ο ήλιος λάμπει με μια ομορφιά απόκοσμη, 

ολόχρυση που γύρω περιβάλλει

Μια Ζωή πανηγυρίζει ολόλαμπρη, στεφανωμένη!

Γέρνει ο Ήλιος να κρυφτεί

Μα πως να αντέξει τόση λάμψη;

Σαν έκλεψε το Φως του, ο Βασιλιάς! 

Μέχρι κι ο Ήλιος σεβάστηκε αυτήν, 

της ομορφιάς την περήφανη, ευλογημένη ώρα! 

Άνοιξες δρόμο Ήλιε στη Ζωή για να περάσει..

Υποκλίθηκες με σεβασμό πριν έρθει στο ίδιο βράδυ, 

η σκοτεινιά μιας προετοιμασίας...

Ενός πικρού σταθμού που θα ανοίξει δρόμο στο σκοτάδι...

Όμορφες λάμψεις παντού, χαμόγελα που θα παγώσουν!

Ανθρώπινη καρδιά¨,

Πως ξεχνάς.. Πως μετατρέπεις το αίμα σου σε χολή; 

Τόσο μάταια αγαπάς;

Φωνάζεις κόσμε από χαρά, αλλά προετοιμάζει το σκοτάδι

Άνθρωποι

(Συλλογή: Ψήγματα Αθανασίας)