~ΑΝΘΙΖΕΙΣ~

Ανθίζεις ψυχή μου. Ανθίζεις ψυχή μου όμορφη

Ανθίζεις μέσα στις άνομες σκιές που ενώ σε φοβούνται, θέλουν να σε τρομάξουν! 

Θέλουν να πάρουν από σένα, από την αξία σου! Ανθίζεις σου λέω!

Γιατί αν δεν άνθιζες, δεν θα σε τρόμαζε τίποτα, θα είχες την ψευδαίσθηση της ηρεμίας.

Ανθίζεις, παιδί του Δημιουργού της Ζωής και της Αγάπης.

Ανθίζεις, παιδί των Συμπάντων των Θεϊκών χορδών, που ξέπεσαν στη μνήμη

Ανθίζεις, ψυχή της Γης,  της τόσο παλαιάς και ταλαιπωρημένης που επαναστατεί 

να βγάλει από πάνω της το κακό, να να φύγει η σκιά. 

Ο Ήλιος να λάμπει παντοτινά, να φύγει η οδύνη. 

Ρεύματα άλλα, ψυχρά και ποταπά, αυτά που θόλωσαν το μυαλό σου

την όρασή σου και δεν έβλεπες καθαρά το Φως

Ανθίζεις! πίστευε μόνο αυτό και προχώρησε σε αυτό που ανοίγεται μπροστά σου:

Πες: γενηθήτω ! 

Και με ένα φιλί στον Εαυτό 

που είναι σύμμαχος και σύντροφος Αιώνια δικός σου

προχώρησε στη διαδρομή που είναι εντός σου 

Ανθίζεις, μην το ξεχνάς.