~ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΣ~

Με το χέρι στην καρδιά ✍️

Ξαφνικά ανακαλύπτεις μέσα σου καινούργιες δυνάμεις εκεί που είχες πέσει στα πατώματα όπως συνηθίζεται να λέμε όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε το πως αισθανόμαστε.

Είναι κάποιες στιγμές που αναρωτιέσαι γιατί υπάρχεις, γιατί ταλαιπωρείσαι τόσο πολύ, γιατί παιδεύεσαι μέσα σε καταστάσεις που μοιάζουν να ξεφεύγουν από τον έλεγχό σου, τον προγραμματισμό σου.

Δύσκολα αντιλαμβάνεσαι μέσα στο σύννεφο που σε απειλεί όπως η δυνατή κακοκαιρία που αναμένεται να ξεσπάσει.

Δύσκολα φεύγει η πέτρα από το στήθος σου, αυτή που σε κάνει να αισθάνεσαι πως έχει εγκατασταθεί για τα καλά πάνω του, αδιάφορα και άσπλαχνα σε πιέζει. Εσύ όμως ξαφνικά, μέσα από τις μαύρες σκέψεις που ολοένα σε τριγυρίζουν, ολοένα σου ψιθυρίζουν πως κάτι "μαίνεται" και σε απειλεί, μοιάζει να σου δείχνει τα δόντια του, κάτι τόσο μεγάλο, μεγαλύτερο από ότι φανταζόσουν είναι πάνω από το κεφάλι σου, Αλήθεια, ήταν μεγαλύτερο; Ήταν μεγαλύτερο από σένα; Ξαφνικά, ένας ουρανός ξαστέρωσε!

Ένας ανεμοστρόβιλος πέρασε και άφησε την αναστάτωση πίσω του ίσα - ίσα για να καταλάβεις πόσο σημαντική είναι η γαλήνη, πόσο σημαντική είναι η ηρεμία και να θαυμάσεις όλο αυτό που τώρα έχεις νικήσει, όχι μόνο να το θαυμάσεις, αλλά να το διεκδικήσεις! Αυτό που αισθανόσουν, αυτή η πέτρα που σε καταπλάκωνε έφυγε και εσύ αναπνέεις όπως πριν; Νομίζω καλύτερα τώρα καταλαβαίνεις και την αναπνοή σου! Καταλαβαίνεις τα όρια που είχες τοποθετήσει πριν και τώρα τα έχεις ξεπεράσει, μέσα σε μια ταραχή, σε μια οδύνη εσύ "βγήκες πιο δυνατή... Ο ήλιος συνέχεια ανατέλλει και εσύ διαβάζεις κοιτάζοντάς τον, τις όμορφες περιπέτειες που σου αποκαλύπτουν τα περαστικά σύννεφα από τον ουρανό σου, τον δικό σου Ουρανό που είναι τόσο γαλάζιος!

Με άλλα μάτια βλέπεις τώρα τη ζωή, δεν σε λυγίζει τίποτα, καμμιά διαδρομή δεν είναι δύσκολη! Λες μάλιστα, αφού πέρασα εγώ αυτό, όλα θα πάνε καλά!

Πόσες φορές το είπες; Αλήθεια, πόσες φορές βρέθηκες σε αυτή τη θέση, να αναμετράς τις δυνάμεις σου με τις δοκιμασίες της ζωής και μετά να βγαίνεις εσύ η δυνατή; Αλήθεια, σε βρίσκει σύμφωνη αυτό το κείμενο! 

Βρίσκεις κάτι από σένα; Θα μου πεις πως για σένα το έγραψα; Ξέρεις, το ίδιο θα έλεγα και εγώ. 

Είμαστε Ένα, είμαστε ενωμένοι με μια καρδιά. Είμαστε ενωμένοι με τον παλμό της Θεϊκής δύναμης, που πάντα νικά.

Μόνο που αυτή τη δύναμη την ξεχνάμε και όταν πιεστούμε πολύ, όταν "πέσουμε στα πατώματα" που λέγαμε, Εκείνη είναι που μας σηκώνει, τότε μας ενώνει και βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από τον άλλον και το βίωμά του μοιάζει με το δικό σου βίωμα! Γίνεται ο "άλλος" ο δικός σου εαυτός.