~ΑΝΕΜΕ, ΑΝΕΜΕ~

Με ποιο δικαίωμα άνεμε γυρνάς 

στα ίδια και στα ίδια μονοπάτια;

Με ξεσήκωσες με τη μανία σου να θέλεις πότε στα ψηλά, 

πότε στο έδαφος να με πετάς καθώς στριφογυρίζεις.

Τώρα απότομα με άφησες σε μια γωνιά, 

εκεί που έμελλε ο καιρός να αποφασίσει

Τραντάχτηκα από την πτώση μου στη Γη, 

αναρίγησε η καρδιά μου.

Σαν φυλλαράκι που τσαλάκωνε ο Βοριάς 

Ένοιωσα την ώρα εκείνη την ψυχή μου.

Με ποιο δικαίωμα με τυραννάς;

Με ποιο δικαίωμα τραντάζεις τη ζωή μου;

Μια πνοή μόνο μου έμεινε βαθιά, 

Λιγόστεψε η αντοχή μου

Τι ζήτησα άνεμε εγώ;

Λίγη ζεστασιά να αγκαλιάσει την καρδιά μου, 

να αισθανθώ πως υπάρχει και για μένα τόπος φιλικός, 

δεν ήρθα στη Γη για να πονέσω.

Ήρθα να δω τον κόσμο,

Να τον γνωρίσω, να αγαπήσω όσο μπορώ, 

να χαρώ, να κατοικίσω.

Μα τσαλάκωσε την ψυχή μου το άδικο της ζωής, 

να φύγω θέλω μακριά, να μην ξαναγυρίσω

Να ξεχαστώ σε μια Πολιτεία ονειρική. 

Εκεί που οι Άγγελοι θα με αγκαλιάσουν

Είναι η Χώρα μου αυτή και τα βάσανά μου 

εκεί θα πάψουν.

Με ποιο δικαίωμα άνεμε τριγυρνάς 

στα σοκάκια της καρδιάς μου;

Είμαι Άγγελος κι εγώ και προσπαθώ 

να ξεκουράσω τα φτερά μου.