~ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ~

Θέλω να σε θυμάμαι...

Ακόμα και τις στιγμές που η αναπνοή μου

νομίζω ότι θα τελειώσει από την ψυχική οδύνη.

Ακόμα και τις στιγμές που λιγοστεύει η χαρά, σαν τις σταγόνες 

που αδειάζουν σιγά - σιγά το περιεχόμενο της ψυχής, στον γκρίζο ουρανό.

Ακόμα και τις στιγμές που οι πεταλούδες κρύβουν τα φτερά τους 

από τη δυνατή ζέστη μιας λάμπας που σιγοκαίει.

Σαν το αναμμένο καντήλι που ξεψυχά 

με τις τελευταίες σταγόνες λαδιού, κάτω από το Φως της ζωής.

Θέλω να σε θυμάμαι, σαν το πρώτο καρδιοχτύπι της ζωής, 

Στην ομορφιά μιας ηλικίας που βασιλεύει η ζωντάνια και το φως...

Σπινθήρας που ανάβει δυνατά, κάτω από το Θεϊκό βλέμμα 

μιας αγάπης που ωριμάζει σαν το μπουμπούκι 

που ανοίγει τα πέταλα της ομορφιάς του

με ευγνωμοσύνη στη ζωή.

Θέλω να σε θυμάμαι, ακόμα και αν το αντάμωμα με τη ζωή 

που ζήσαμε μαζί αφέθηκε στο παρελθόν

όπως κάθε γύρισμα μιας σελίδας από το βιβλίο της ζωής, 

που ολοκληρώνεται σταδιακά.

Θέλω να σε θυμάμαι στην αντανάκλαση της εικόνας της Θεϊκής καρδιάς 

ανθρώπινα συναισθήματα που με έκαναν να ζήσω αυτό το δώρο της αγάπης 

ας μην υπάρχει κοντά μου πια, με ακολουθεί όμως

σαν τις ασημένιες ακτίνες του φεγγαριού στο βραδινό σοκάκι.

Θέλω να σε θυμάμαι.