ΑΝΑΛΑΜΠΕΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Μέσα στη ψυχή μου πολλές στιγμές έρχονται σαν μικρές αναλαμπές οι απορίες για τη ζωή, μοιάζει να ανοίγεται ένας χώρος άγνωστος, αλλά βαθιά ελκυστικός, με συνεπαίρνει μεταφέροντας με σε άλλα μυστικά και ανεξερεύνητα πεδία της ψυχής, εκεί ανοίγονται χώροι αδιάβατοι, κλεισμένοι σε μια αόρατη αχλή του χρόνου. Οι αναλαμπές αυτές με τυλίγουν και τότε στήνουν ένα χορό ερωτήσεων γύρω μου, μοιάζουν σαν μικροί θεατρίνοι εκπροσωπώντας το θέατρο της ζωής.

Σαν να σμίγουν όλες σε ένα αντάμωμα μιας συμφωνίας με τον χρόνο, περιστρέφονται και μου μιλούν. Τότε εγώ τους ρωτώ να μου απαντήσουν στις σκέψεις μου για τα ερωτήματα που ανοίγουν οι ανθρώπινες σχέσεις στην ψυχή μου, τις ευθύνες και τα λάθη μου, τις απορίες μου.. "Μην ανεβάζεις τους ανθρώπους ψηλά όλες μαζί με πληροφορούν, μην ανεβάζεις τους ανθρώπους σε ύψος που δεν τους αναλογεί" Στο βάθος τότε του χώρου που "ανοίγεται" σε ένα παράξενο ομιχλώδες τοπίο απομακρύνονται από μπροστά μου, αλλά η φωνή τους σαν αντίλαλος ακούγεται γύρω μου: Πρόσεχε. 

Εσύ η ίδια θα τους γκρεμίσεις από το βάθρο που τους ανέβασες, η ζωή θα στο δείξει, θα σε οδηγήσει να καταλάβεις πως οι "άλλοι" είναι ο εαυτός σου, αυτό που χρειάζεσαι για να πάρεις το "μάθημα" που αναζητάς, βαθιά μέσα σου, αναζητάς.

Να αγαπήσεις και τις αδύναμες πλευρές των ανθρώπων, έστω και με τα λάθη τους, να το θυμάσαι, δεν σου ζήτησαν να τους ανεβάσεις σε ύψη που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό που θέλεις.

 "Είναι η δική σου ανάγκη να ανεβάσεις την αξία των άλλων, έτσι μυστικά και απροσδιόριστα ανεβάζεις τον εαυτό σου, όμως η ψευδαίσθηση κάποτε τελειώνει και καθώς το αναζητάς, η Αλήθεια αποκαλύπτεται και εσύ αναζητάς ακριβώς αυτήν, την Αλήθεια."

Ευγνωμοσύνη τότε νοιώσε για όλα.