ΆΝ ...

Αν μπορούσαμε να σεβαστούμε τη ζωή και τις εμπειρίες κάθε ανθρώπου που έρχεται στη ζωή μας, αν τον βλέπαμε όπως είναι πραγματικά Δημιούργημα Θεϊκό, με τις ίδιες ευκαιρίες, τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες "εκδοχές" της ζωής να απαλύνουν τα λάθη του.

Αν δίναμε ευκαιρία, σε κάθε άνθρωπο να μιλήσει για αυτά που δεν έχει πει ακόμα, να ανοίξει την ψυχή του, πριν τον δικάσουμε, πριν τον κρίνουμε, ευκαιρία επίσης να ακούσει αυτά που θα του πούμε με αγάπη, καλή διάθεση, στοργή, συμπαράσταση, κατανόηση γνήσια, αληθινή.

Αν μπορούσαμε να αντιληφθούμε τις καρδιές των άλλων, τους πόνους τους, τις πιέσεις, τα "ραγίσματα" από τις μάχες της Ζωής. Τις σκιές που τους κυνήγησαν, ή τους κυνηγούν ακόμα.

Αν μπορούσαμε να αντικρύσουμε την Αλήθεια σε κάθε πρόσωπο, σε κάθε ψυχή. Να δίναμε ευκαιρίες λύτρωσης σε όλα, σε όλους, χωρίς να προβάλουμε διαρκώς το "θιγμένο" μας εγώ. Χωρίς να προβάλουμε τον εαυτό μας, σε όλα και να λέμε πόσο μας αδίκησαν οι άλλοι.

 Αν Άπειρες φορές θα συγχωρούσαμε. Άπειρες φορές θα Άγαπούσαμε

Άπειρες στιγμές λύτρωσης θα προσφέραμε, στους ανθρώπους αλλά και στον Εαυτό μας

 Άν, Θα "Ζούσαμε" τότε Αληθινά .