ΑΚΡΙΒΗ ΕΙΣΑΙ ΕΛΠΙΔΑ

Ακριβά είναι και τα όνειρα που εμπνέεις.

Ζωές παίρνεις στο πέρασμά σου και τα καρδιοχτύπια όσων σε φωνάζουν, δεν ακούς.

Τραβάς μπροστά και μόνο τη θάλασσα κοιτάζεις, παρέα με τον θάνατο.

Στοιβάζεις ψυχές, με όνειρα μιας καλύτερης ζωής σε σάπιο σκαρί 

σε σάπια σωσίβια που δεν αντέχουν τα κύματα της θάλασσας,

Κλείδωσες στα αμπάρια τις καρδιές που χτυπούν για λίγη ζωή, 

για λίγη αγκαλιά, σαν το παιδί στην αγκαλιά της μάνας, μικρό μωρό είναι και η Αγάπη, κλαίει σπαρακτικά.

Φωνάζουν απόψε, ουρλιάζει κι ο θάνατος μαζί τους

Αυτό το φευγιό δεν το ήθελε.

Άλλοι πληρώσανε τα ναύλα,

Άλλοι αγόρασαν τις συνειδήσεις των ανθρώπων 

Βουλιάζει ο θάνατος στα βάθη του απύθμενου "εγώ" αυτές τις ελπίδες όλων όσων πίστεψαν σε ένα όνειρο...

Ναυάγησε όμως, στο δίχως όρια "εγώ" αυτών που αγοράζουν και πουλάνε τις ζωές.

"Που πάμε μαμά;

"Στο βυθό μωρό μου" 

Για όλα φταίει ο θάνατος, όχι άλλος, ο θάνατος που ρημάζει αυτούς που ζήτησαν ένα ήρεμο λιμάνι

Πόσο αλήθεια κοστίζει ένα όνειρο;

Γράφτηκε για κάποιο ναυάγιο μεταναστών