~ΑΙΩΝΙΟ ΤΩΡΑ~

Κάθε ηλιοβασίλεμα 

νομίζω πως ο ήλιος σκύβει να αγκαλιάσει τη θάλασσα.

Να αποχαιρετίσει έτσι απλά, μαγικά και αγαπημένα.

Να αποχαιρετίσει την ημέρα 

που έδωσε ότι είχε να δώσει έτσι ευγενικά 

Ένας οικοδεσπότης που υποκλίνεται 

στην όμορφη κυρία που αποχωρεί.

Κάθε ηλιοβασίλεμα, 

ένας μικρός λυγμός ακούγεται μέσα από την ψυχή μου.

Είναι άραγε η ομορφιά που φεύγει;

Είναι μήπως μια ανάμνηση από ένα τέλος 

που κοιμάται κάπου σε ένα όνειρο;

Είναι αυτό το μικρό σφίξιμο στη καρδιά 

που αφυπνίζει την Ιερή ώρα της σιωπής;

Κάθε ηλιοβασίλεμα αποχαιρετώ κάτι 

που δεν θα ξαναγυρίσει 

Κάτι που πεθαίνει για να γεννηθεί κάτι καινούργιο.

Αντέχει η ψυχή πολλά, πόσα αντέχει...

Ίσως είναι αυτό το Αιώνιο Τώρα, που Ζει παντοτινά.