ΑΓΑΠΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ

Είναι λοιπόν τόσο δύσκολο να με αγαπήσεις όπως είμαι;
Είναι τόσο δύσκολο να αφεθείς και να χαρείς μαζί μου αυτό που ζούμε;

 Να ζήσουμε χωρίς συμβιβασμούς με τις σκιές, που προσπαθούν να μας πληγώσουν.

Να μας πλανήσει η ζωή, μην την αφήνεις.
Κράτησε το χέρι μου και κοίταξε τον Ήλιο, τη Σελήνη.
Κοίταξε το Φως που είναι μέσα μου, πυρσός,
αυτό ποτέ δεν σβήνει.
Κράτησε το φιλί μου φυλακτό, για να σε πάει μακριά, έως εκεί που δεν μπορείς να αντιληφθείς, εκείνο θα σε "φτάσει"

Είναι τόσο δύσκολο λοιπόν να με δεχτείς όπως στ αλήθεια είμαι; 

Είμαι αέρας, είμαι φως, γίνομαι γιορτή για σένα, να γιορτάσεις.
Μη με φυλακίζεις σε ένα "κελί", γιατί τότε θα με χάσεις.

Είμαι η ίδια η πηγή, όταν ποτάμι η αγάπη μου για σένα αναβλύζει.
Δεν την αισθάνεσαι, σαν με κρατάς, δεν την αισθάνεσαι σαν με αγγίζεις;
Είναι τόσο δύσκολο λοιπόν για σένα να με αντέξεις;
Αυτό που γνώρισες και αγαπάς, πως γίνεται να το αλλάξεις;
Μη με φυλακίζεις σε ένα κελί, γιατί τότε εσύ θα κλάψεις.
Γίνομαι άνεμος, γίνομαι φως και από τα βάρη που μου έβαλες, η ίδια η ζωή θα με απαλλάξει.