~ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ~

Με αφορμή το τραγικό γεγονός του θανάτου των τριών παιδιών από την Πάτρα

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΓΓΕΛΟΙ

Κάθε παιδί που έρχεται στη ζωή, είναι ένα χαμόγελο του Θεού 

που χαρίζει την Ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.

Κάθε ψυχή που έρχεται στη ζωή, θέλει να υπηρετήσει το Έργο του Φωτός

να αλλάξει τον κόσμο και να αφυπνίσει τους θησαυρούς που έχουν μείνει στη λήθη των αιώνων.

Κάθε παιδί πρέπει να ζει ευτυχισμένο.

Αλλά οι άνθρωποι δεν πρέπει να γίνονται όλοι "γονείς"

Καληνύχτα , Άγγελοι.

Ας αναπαυτείτε με Ειρήνη

~ΔΩΡΟ ΖΩΗΣ~

Η Ζωή χαρίζεται

Είναι Δώρο, ένας Παράδεισος που μας "θυμάται" 

και μας επισκέπτεται!

 Ένας Παράδεισος που θα μας αναγεννήσει

δεν μας ζητά τίποτα περισσότερο

τίποτα ακριβότερο από Ευγνωμοσύνη.

Κι αν δεν γνωρίζουμε το νόημα αυτής της λέξης, η της αίσθησης 

Ο Ίδιος ο Παράδεισος αυτός, θα μας τη διδάξει. 

Για αυτό έρχεται, για αυτό γεννιέται

για αυτό απλώνει τα χεράκια του και τα σφίγγει με δύναμη! 

Η Ζωή χαρίζεται κάθε φορά, σε κάθε γέννα, σε κάθε παιδί της "καρδιάς" 

σε κάθε παιδάκι που έμεινε μόνο του και περιμένει μια αγκαλιά. 

Περιμένει, περιμένει αυτή την αγκαλιά που θα ανοίξει, θα ευωδιάσει

θα γίνει ο Παράδεισος στη Γη.

"ΤΡΕΙΣ ΑΓΓΕΛΟΙ ΠΕΤΑΞΑΝ"

Αφιερωμένο στις μικρές αυτές ψυχούλες που μας συντάραξαν με τον "χαμό" τους 

#ΜαλέναΊριδαΤζωρτζίνα"

Ποια λησμονιά θα πλησιάσει αυτούς που σας γνώρισαν και σας αγάπησαν; 

Μέσα από του θανάτου τα σκιερά πλοκάμια όμως σας τύλιξαν με τόση οργή, με τόσο μένος σαν να ήθελε να σβήσει ο θάνατος όλα τα αστέρια. Εκείνη την ώρα που συνωμότησε με τη σκιά αυτή, που όμοια δεν υπάρχει.

Σε σκοτεινά πεδία να σας τραβήξει, να μη βλέπετε ουρανό μόνο τα άδικα χέρια γύρω σας. τα μάτια σας να αντικρίζουν.

Να γίνουν κι αυτά μάρτυρες της αδικίας της σκιάς που έριξε βαθύ σκοτάδι στη καρδιά που είχε πάψει να πάλλεται ανθρώπινα κ να αγαπάει αλλά σαν καταστροφή, σαν δυνατός τυφώνας που έρχεται με τόση δύναμη, και αλήθεια ποιος θα την αντέξει;

Σας τύλιξε σφιχτά, να σταματήσει την αναπνοή, την άλλη ώρα τη σκοτεινή να στάξει δηλητήριο πικρό στο αίμα...Ποια καρδιά αντέχει, ούτε να το σκεφτεί δεν το μπορεί. Ένας εφιάλτης που σας πήρε από τη Γη. Όμως φωτεινό αποτύπωμά της άφησε, η σύντομη επίσκεψή σας. Το χαρούμενο γέλιο μιας αθωότητας που έσβηνε μέσα στα θλιβερά σκοτάδια των φονικών χτύπων της καρδιάς αυτής ενώ έπρεπε να λάμπει. Τώρα όμως εκεί, ανάβουν οι λύχνοι από το Φως που ξεπροβάλλει και αποκαλύπτει τις δολοπλοκίες των σκιών αυτής της καρδιάς που μαζί με εσάς, νόμιζε πως σκότωνε τις ίδιες τις πληγές της. Τώρα ανάβουν τα καντηλάκια του ουρανού, χαρούμενα σας περιβάλλουν!

Οι άγγελοι όπως εσείς, δεν βλάπτονται ποτέ! Ότι έγινε μέσα στη ζωή αυτή, άφησε μόνο ένα σημάδι. Λάμπει και αστραφτοκοπά η δική σας καρδιά, που πάντα Αγαπάει, ότι έγινε ξεχνά, δικαιώνει ακόμα και τα μάτια αυτά τα σκοτεινά.

Αστέρια λαμπερά είσαστε που θα φωτίζουν από ψηλά και θα προστατεύουν όποια μικρά κρυστάλλινα παιδιά θα θελήσει να αγγίξει το σκοτάδι, τέλος ο πόνος, απολαύστε τη χαρά!

Λάμπει ο ήλιος σας ξανά, απλώνεται σε μαλακό καμβά χρυσοκέντητη στολή άγγελο στολισμένη

Αέρινα και τρυφερά, μικρά χεράκια χαιρετούν από ψηλά. Την ώρα που ανατέλλει ένα όμορφο φως, τελειώνει το σκοτάδι

.Δικαίωση

(Από παλιά δημοσίευση)

Σκέψεις ενός παιδιού,  Θάθελα να φτιάξω έναν κόσμο που θα ήταν γεμάτος ειλικρίνεια, αγάπη, συνεργασία, προσφορά στον συνάνθρωπο, όνειρα γεμάτα Φως, για να φωτίζονται οι άνθρωποι να βλέπουν καθαρά τι ομορφαίνει τη ζωή τους, τι ομορφαίνει την ψυχή τους, τι τους κάνει καλό...

Να χαίρονται σαν και εμάς τα παιδιά το "παιχνίδι" της ζωής χωρίς έννοια, στεναχώρια, χωρίς να θυμώνουν, να μαλώνουν...

Όταν λένε πως αγαπάνε, να το λένε Αληθινά, όπως εμείς τα παιδιά.

Έναν κόσμο χωρίς πόλεμο, μόνο Αγάπη, από αυτή που υπάρχει στον Ουρανό!

Θέλω έναν κόσμο σαν και αυτόν που τον ονειρεύομαι τις νύχτες που ανεβαίνω για λίγο εκεί, παρέα με τους αγγέλους και μου μιλάνε μυστικά. 

Πολλά από αυτά τα κρατώ μέσα στη ψυχή μου γιατί μου λένε πως δεν υπάρχουν

Αν μπορούσαν να "θυμηθούν" πως κάποτε ήταν διαφορετικοί

Θάθελα οι μεγάλοι να πίστευαν στο δικό μας κόσμο των παιδιών, περισσότερο από τον κόσμο των μεγάλων, χωρίς να μας λένε να σωπάσουμε όταν δίνουμε παραδείγματα με το δικό μας τρόπο, όταν το κλάμα μας είναι η διαμαρτυρία σε ένα μεγάλο "γιατί" που δεν μπορούμε να καταλάβουμε.

Εκείνοι πρέπει να καταλάβουν, όχι εμείς.

Θέλω έναν κόσμο γεμάτο από Ομορφιά. μας αξίζει!