ΑΧΡΟΝΗ ΩΡΑ

Κλείσε τα μάτια,

κράτησέ μου το χέρι σφιχτά,

θέλω η αναπνοή σου να με ζεσταίνει.

Η ψυχή μου απόψε αιμορραγεί

Τι κι αν το αύριο ξημερώσει;

Κατάλαβέ με πως πονώ,

ακόμα και η σκέψη του αποχωρισμού με αρρωσταίνει, 

τι κι αν αύριο ο Ήλιος πάλι θα ξεπροβάλει στον ουρανό;

Τι κι αν τα πουλιά στο γλυκό ξημέρωμα 

θα ανοίξουν πάλι τα φτερά τους;

Η καρδιά μου μόνη, η ψυχή μου ορφανή.

Άδειο συρτάρι θα είναι η ζωή,

από μια Αγάπη που μαραζώνει¨.

 Θεέ μου, έφυγαν οι λέξεις από το μυαλό,

ξεμάκρυναν τα όνειρα από το μαξιλάρι,

Μοιάζω σαν φιγούρα μιας τραγωδίας της ζωής 

σαν την ηχώ της ερημιάς που ξεμακραίνει...

Ας ξεχάσω απόψε την μοναξιά,

ας σβήσω το αύριο στο Αιώνιο τώρα

Ας γίνει η Αγάπη μας σταθμός,

μαζί να μας εύρει η Άχρονη ώρα.

Αγάπη μου, το χέρι μου κράτησε κι απόψε σφιχτά.

Ας σβήσει το δάκρυ μου στην ζεστή σου αγκαλιά,

ας γίνει φυλακτό η καρδιά μου,

Είναι η ώρα κι εγώ τα φτερά μου να ανοίξω,

μαζί σου κι απόψε, μαζί σου Παντοτινά. 

Κυκλοφορεί στο Ανθολόγιο των Εκδόσεων Όστρια: "Λογοτεχνών Αντάμωμα"